Δευτέρα 13 Απριλίου 2015
ΤΟ ΚΟΙΜΗΤΗΡΙΟ
Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου
Εις το όνομα του Κοιμητηρίου
ΕΠΕ 35,636-650
Πολλές φορές συζήτησα με τον εαυτό μου, για
ποιόν λόγο τάχα οι πατέρες μας παρέβλεψαν τους άλλους ναούς, που έχουμε στις
πόλεις, και όρισαν να εκκλησιαζόμαστε σήμερα εδώ έξω από την πόλη. Νομίζω όμως πως
το έπραξαν αυτό όχι χωρίς σκέψη ή τυχαία. Γι’ αυτό και στη συνέχεια ερεύνησα να
βρω την αιτία. Ανεκάλυψα όμως ότι με τη χάρη του Θεού είναι δίκαιη, εύλογη και
ταιριαστή με την παρούσα εορτή…
Πρόσταξε ο απόστολος Παύλος κι εμείς
υπακούσαμε και βγήκαμε έξω από την πόλη.
Για ποιο λόγο όμως ερχόμαστε σε τούτον το
ναό του μάρτυρα κι όχι σε κάποιον άλλον; Διότι με την χάρη του Θεού η πόλη μας
είναι από κάθε πλευρά περιτειχισμένη με Ιερά Λείψανα αγίων. Γιατί πάλι οι
πατέρες μας όρισαν να συναζόμαστε σε τούτο κι όχι σε άλλο μαρτύριο; Διότι εδώ είναι θαμμένοι πολλοί κεκοιμημένοι.
Επειδή ο Ιησούς σαν σήμερα κατέβηκα στους
νεκρούς γι’ αυτό κι εμείς συγκεντρωνόμαστε εδώ. Γι’ αυτόν τον λόγο ο τόπος
αυτός ονομάζεται κοιμητήριο. Για να μάθεις ότι πόσοι πέθαναν και θάφτηκαν σε τούτον
τον τόπο , δεν πέθαναν , αλλά πλάγιασαν και κοιμήθηκαν.
Προτού να έλθει ο Χριστός ο θάνατος
ονομαζόταν θάνατος. Λέγει, «κατά την ημέρα που θα φάτε από τον καρπό του
δέντρου αυτού , θα πεθάνετε»(Γένεσι 2,17). Και σε άλλο σημείο λέγει, «ο
άνθρωπος που αμαρτάνει θα πεθάνει» (Ιεζεκιήλ 18,20). Κι ο Δαβίδ λέγει, «ο θάνατος των αμαρτωλών είναι
κουραστικός» (Ψαλμός 33,22). Και σε άλλο σημείο «Τίμιος ενώπιον του Κυρίου είναι
ο θάνατος των οσίων του» (Ψαλμός 115,6). Και ο Ιώβ λέγει, «ο θάνατος για τον
άνθρωπο είναι ανάπαυση» (Ιωβ 3,23)
Όχι όμως μόνο θάνατος αλλά και Άδης
ονομάζεται . Άκουσε και τον Δαυίδ να λέγει, «ο Θεός όμως θα λυτρώσει την ψυχή
μου από τον Άδη , όταν θα με πάρει». (ψαλμός 48,16 και Ιώβ 17,16). Τέλος ο
Ιακώβ λέγει, «Θα κατεβάσετε τα γηρατειά μου με πολλή λύπη στον Άδη» (Γένεσι
42,38).
Αυτά τα ονόματα είχε ο θάνατος μας προτού να έλθει ο Χριστός . Αφότου όμως
ήλθε ο Χριστός και σταυρώθηκε για την σωτηρία του κόσμου , δεν ονομάζεται πλέον
θάνατος, αλλά ύπνος και κοίμηση. Το ότι όμως καλείται κοίμηση, αποδεικνύεται από
όσα είπε ο Χριστός, «ο Λάζαρος ο φίλος μας εκοιμήθη» (Ιωάννου 11,11). Δεν είπε
«απέθανε», αν και ήταν νεκρός. Για να μάθεις όμως ότι το όνομα της κοιμήσεως
ήταν άγνωστο , πόσεξε πως ταράσσονται οι μαθητές και τι απαντούν. «Κύριε, αν
εκοιμήθη, θα αναλάβει τις δυνάμεις του» (Ιωάννου 11,12). Τόσο δεν γνώριζαν τι
τους έλεγε. Και ο Παύλος λέγει σε κάποιους, «Άρα όσοι εκοιμήθησαν , χάθηκαν» (Ά
Κροινθίους 15,18).Και σε άλλο σημείο λέγει για τους νεκρούς, «Εμείς οι ζώντες
λέγει δεν θα προφτάσουμε τους κοιμηθέντες» (Ά Θεσσαλονικείς 4,15). Και πάλι
αλλού, «Ξύπνα συ που κοιμάσαι». Για να δείξει όμως ότι αναφέρεται σε νεκρό ,
πρόσθεσε, «Και αναστήσου από τους νεκρούς» (Εφεσίους 5,14).
Πρόσεχε λοιπόν ότι παντού ο θάνατος
ονομάζεται ύπνος, γι αυτό και ο τόπος τούτος ονομάζεται κοιμητήριο. Είναι
χρήσιμο το όνομα για μας και γεμάτο με πολλά νοήματα. Γι αυτό όταν φέρεις εδώ
ένα νεκρό μην ολοφύρεσαι. Δεν τον έφερες
στον θάνατο αλλά για να κοιμηθεί. Ακόμη και το όνομα σου είναι αρκετό για
παρηγοριά της συμφοράς.
-Μάθε, που τον φέρεις.
-Στο κοιμητήριο.
-Και πότε τον φέρεις;
-Μετά από τον θάνατο του Χριστού, που κόπηκαν τα νεύρα του
θανάτου.
Ώστε λοιπόν μπορούμε να λάβουμε πολλή
παρηγοριά από τον τόπο αλλά και από το καιρό. Ο λόγος μας απευθύνεται ιδιαίτερα
προς τις γυναίκες επειδή θλίβονται περισσότερο και γλιστρούν εύκολα
στην αθυμία. Τώρα όμως έχεις ως δυνατό φάρμακο κατά της αθυμίας το όνομα του
κοιμητηρίου. Γι’ αυτόν τον λόγο συναζόμαστε εδώ.
Κυριακή 12 Απριλίου 2015
AΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΑΣΤΟΡΙΑ ΝΕΑΣ ΥΟΡΚΗΣ (Video)
της Αθηνά Κρικέλη
Χιλιάδες πιστοί ξεχύθηκαν στους δρόμους της
Αστόρια να δοξάσουν την Ανάσταση του Κυρίου και να μεταφέρουν το Αγιο Φως όπως
είθισται στις οικίες τους!
Εκατοντάδες πιστοί άρχισαν να συγκεντρώνονται
στον εικοστό έκτο δρόμο της Αστόρια από τις 11 το βράδυ, εδώ που βρίσκεται ο
Ιερός Ναός της Αγίας Μαρκέλας. Στις 12 μέσα στον ναό Ιερείς και πιστοί έψαλλαν
το «Δεύτε λάβετε Φως…». Στον δρόμο περισσότεροι
από 700 πιστοί αναμένουν την μεγάλη στιγμή της Ορθοδοξίας την Ανάσταση
του Κυρίου. Μετά την ανάγνωση του Ευαγγελίου της Αναστάσεως ήχησε στην
αμερικανική πόλη το «Χριστός Ανέστη εκ νεκρών θανάτω θάνατον πατήσας και τοις
εν τοις μνήμασι, ζωήν χαρισάμενος».
Η αστυνομία εξοικιωμένη με το έθιμο δεν αντιδρά
όταν βλέπει φλόγες μέσα στα οχήματα ενώ η καλοκαιρία που επικράτησε έδωσε την
ευκαιρία στους πεζούς να μεταφέρουν την Ιερή φλόγα της Αναστάσεως στα σπίτια
τους για τον καθιερωμένο σταυρό της πόρτας και το άναμα του καντηλιού.
Στην καρδιά του Ελληνισμού την Αστόρια
υπάρχουν τέσσερεις Ιεροί Ναοί: Αγίου Δημητρίου, Αγίας Αικατερίνης, Αγίας
Ειρήνης Χρυσοβαλάντου και Αγίας Μαρκέλας.
Ρίτα Γουίλσον - Τομ Χανκς: "Το Πάσχα το γιορτάζουμε Ελληνικά..."
Η Ρίτα Γουίλσον γράφει ένα παθιασμένο άρθρο για το Ελληνικό
Πάσχα. Και πώς έχει εμπνεύσει τον Τομ Χανκς και τα παιδιά τους να
νιώθουν Ελληνες
Επιμέλεια: Πόλυ Λυκούργου
Ολοι ξέρουμε την ελληνική καταγωγή της Ρίτα Γουίλσον. Και με τις τόσες πια ιστορίες του ζευγαριού από την Αντίπαρο όπου έχουν χτίσει σπίτι, έχουμε πλέον διαπιστώσει πόσο φιλικός με τους κατοίκους και πόσο άνετος με οτιδήποτε ελληνικό είναι κι ο Τομ Χανκς. Πόσο γνωρίζαμε όμως ότι στο σπίτι τους στο Μαλιμπού τηρούνται πιστά τα ελληνικά έθιμα;
Ολοι ξέρουμε την ελληνική καταγωγή της Ρίτα Γουίλσον. Και με τις τόσες πια ιστορίες του ζευγαριού από την Αντίπαρο όπου έχουν χτίσει σπίτι, έχουμε πλέον διαπιστώσει πόσο φιλικός με τους κατοίκους και πόσο άνετος με οτιδήποτε ελληνικό είναι κι ο Τομ Χανκς. Πόσο γνωρίζαμε όμως ότι στο σπίτι τους στο Μαλιμπού τηρούνται πιστά τα ελληνικά έθιμα;
Σε κείμενο που έγραψε η Ρίτα Γουίλσον στην Huffington Post
εξηγεί τι σημασία που έχουν τα έθιμα του Πάσχα για όλη την οικογένειά
της. Και διευκρινίζει: του ελληνικού Πάσχα. «Δεν έχουμε χαριτωμένα
λαγουδάκια και κυνήγι κρυμμένων παστέλ αυγών. Εμείς ψήνουμε αρνιά,
τσουρέκια και βάφουμε τα αυγά μας πορφυρά. Το αίμα του Χριστού. Την μέρα
της Ανάστασης τσουγκρίζουμε τα αυγά μας - όποιος κερδίσει θα έχει καλή
τύχη.»
«Για τους Ελληνες Ορθόδοξους, όλη η Μεγάλη Εβδομάδα είναι η
εβδομάδα που δεν προγραμματίζεις τίποτα άλλο. Γιατί θα είσαι κάθε μέρα
στην εκκλησία. Και γιατί θα νηστεύεις. Στο σπίτι μας, εκτός από το κρέας
και τα γαλακτομικά προϊόντα, η οικογένειά μας νηστεύει το αλκοόλ και τα
αναψυκτικά - για όλη τη Μεγάλη Σαρακοστή. Είναι μία θυσία που σκέφτηκαν
τα παιδιά μας - γιατί είμαστε όλοι εξαρτημένοι από τα αναψυκτικά....»
Η Γουίλσον εξηγεί με λεπτομέρειες στο άρθρο της τα έθιμα της Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας για κάθε μέρα στης Μ. Εβδομάδας. Περιγράφει το στολισμό του επιταφείου, το γονάτισμα και το προσκύνημα, την περιφορά του (ο Τομ Χανκς πάντα σηκώνει τον επιτάφειο του Αγίου Νικολάου στο Λος Αντζελες, μαζί με τον Τζιμ Γιαννόπουλο της Fox) τα αναμμένα κεριά - μέχρι και τα ατυχήματα: «Κάθε Χριστιανός γνωρίζει την μυρωδιά των καμμένων μαλλιών» λέει με χιούμορ.
Ιδιαίτερα εξηγεί ότι, οικογενειακώς, δεν υπάρχει περίπτωση
να χάσουν την Ανάσταση. Οπου κι αν βρισκόμαστε στον κόσμο, πάντα
γιορτάζουμε την Ανάσταση. Εχουμε κάνει Ανάσταση σε εκκλησίες στο Λος
Αντζελες, στη Νέα Υόρκη, στο Παρίσι, στο Λονδίνο. Ξυπνούσα τα παιδιά μου
όταν ήταν ακόμα βρέφη και τα πήγαινα μισοκοιμισμένα στην εκκλησία τα
μεσάνυχτα. Ακόμα και σήμερα, θα κάνουμε όλο το έθιμο. Θα πάμε από τις 11
που αρχίζει η λειτουργία, θα πάρουμε το Αγιο Φως και θα το μεταφέρουμε
σπίτι. Γελάω πολύ που μας προσπερνούν αυτοκίνητα στο δρόμο και βλέπουν 4
μέλη οικογένειας να κρατούν αναμμένα κεριά μέσα σ' ένα αμάξι. Δεν έχουν
ιδέα γιατί. Οπως και οι εργάτες που έρχονται να βάψουν το σπίτι απορούν
με τους σταυρούς από καπνό στο κατώφλι της πόρτας μας. Είναι όμως
ευλογία: να μας έχει ο Θεός γερούς και την επόμενη χρονιά...»
«Οι Ελληνες είναι αυτοί που ξέρουν πραγματικά να γιορτάζουν
το Πάσχα - μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία. Είναι η πιο σημαντική
γιορτή της θρησκείας μας. Κι όσα σας περιέγραψα δεν είναι παρά ένα μικρό
δείγμα των ιεροτελεστιών. Η θρησκεία μας είναι ακόμα πιο βαθειά, πιο
πλούσια. Είναι η παράδοσή μας και η ιστορία μας. Είναι μυστηριώδης,
μεγαλειώδης και ταυτόχρονα ταπεινή. Κι έχει τη δύναμη να σου δώσει
δύναμη. Εχει να κάνει με ανάσταση ψυχής και πίστης στη ζωή...»
«Σε όλους εσάς λοιπόν, αν και είναι ακόμα νωρίς: Χριστός Ανέστη!»
(Πηγή: Flix.gr)
Η Γουίλσον εξηγεί με λεπτομέρειες στο άρθρο της τα έθιμα της Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας για κάθε μέρα στης Μ. Εβδομάδας. Περιγράφει το στολισμό του επιταφείου, το γονάτισμα και το προσκύνημα, την περιφορά του (ο Τομ Χανκς πάντα σηκώνει τον επιτάφειο του Αγίου Νικολάου στο Λος Αντζελες, μαζί με τον Τζιμ Γιαννόπουλο της Fox) τα αναμμένα κεριά - μέχρι και τα ατυχήματα: «Κάθε Χριστιανός γνωρίζει την μυρωδιά των καμμένων μαλλιών» λέει με χιούμορ.
«Σε όλους εσάς λοιπόν, αν και είναι ακόμα νωρίς: Χριστός Ανέστη!»
(Πηγή: Flix.gr)
Σάββατο 11 Απριλίου 2015
Στο χατζηλίκι για το Άγιο Φως*
Του Μάξιμου Χαρακόπουλου
Το πολύβουο
πλήθος που είχε κατακλείσει ασφυκτικά το ναό της Αναστάσεως δεν απείχε στις
εκδηλώσεις του από τις βιβλικές περιγραφές του λαού που αναφωνούσε το «ωσαννά»
κατά τη θριαμβευτική είσοδο του Χριστού στα Ιεροσόλυμα.
Όλοι ανέμεναν
το θαύμα της αφής του Αγίου Φωτός. Από τον κεντρικό εξώστη στο μέσον του
μεγαλοπρεπούς ναού που ανέγειρε η Αγία Ελένη όταν βρήκε τον Τίμιο Σταυρό, η
επίσημη ελληνική αποστολή είχε το μοναδικό προνόμιο ή μήπως την ψευδαίσθηση της
αφ’ υψηλού θέασης των φορτισμένων συναισθηματικά στιγμών που εξελίσσονταν στο
εσωτερικό της εκκλησίας.
Σε κατάσταση
υστερίας οι περισσότεροι αραβόφωνοι ελληνορθόδοξοι που αποτελούν το λιγοστό
πλήρωμα του πατριαρχείου της Αγίας Πόλης χτύπαγαν τύμπανα αλαλάζοντας και
φωνάζοντας συνθήματα. Προσκυνητές από την Ελλάδα και τον ορθόδοξο κόσμο –με
ιδιαίτερα έντονη την παρουσία των Ρώσων- έψαλαν στις γλώσσες τους θρησκευτικούς
ύμνους.
Αρμένιοι, που
λίγες μέρες πριν είχαν για άλλη μια φορά έρθει «στα χέρια» με τους Έλληνες
αγιοταφίτες μοναχούς διεκδικώντας για το δικό τους προκαθήμενο το προνόμιο της
αφής του Αγίου Φωτός από τον ελληνορθόδοξο πατριάρχη, ανέμεναν ανήσυχοι την
είσοδό του στον Πανάγιο Τάφο.
Το κουβούκλιο
που περιβάλει τον Τάφο, όπου μετά τη σταύρωση εναποτέθηκε το Σώμα του Κυρίου,
αφού ελέγχθηκε εξονυχιστικά και διαπιστώθηκε ότι δεν υπάρχει σε αυτό πυρ ή
μηχανισμός πρόκλησής του ασφαλίσθηκε και η είσοδός του σφραγίσθηκε με αγνό
κερί. Ανάμεσα στο πολυεθνικό μωσαϊκό του εκκλησιάσματος και αρκετοί τουρίστες
που τραβούν φωτογραφίες-πειστήρια της παρουσίας τους στο θρησκευτικό γεγονός.
Η έντονη
παρουσία της ισραηλιτικής αστυνομίας και του στρατού, όχι μόνο καθ’ όλη τη
διαδρομή από το πατριαρχείο μέχρι το ναό αλλά και εντός αυτού, υπενθυμίζει τους
κινδύνους από την έξαρση του θρησκευτικού φονταμενταλισμού
Η Μέση Ανατολή,
κοιτίδα τριών θρησκειών, εξακολουθεί να αποτελεί πεδίο αντιπαράθεσης και μήλον
της έριδος για Άραβες και Εβραίους, που με τη συμπεριφορά τους σου δίνουν την
εντύπωση πως μάλλον θα προτιμούσαν ο Χριστός να είχε γεννηθεί κάπου αλλού και
να μην τους ενοχλούμε με την παρουσία μας!
Η πατριαρχική
πομπή ξεκινά από την ωραία πύλη του ιερού προς το κέντρο του ναού, όπου κάτω
από τον επιβλητικό τρούλο βρίσκεται το κουβούκλιο του Παναγίου Τάφου. Η πομπή
εν μέσω ψαλμωδιών που συναντούν φωνές και ήχους τυμπάνων –στοιχεία ξένα προς
την εικόνα της θρησκευτική κατάνυξης που έχει κατά νου κάθε χριστιανός- διασχίζει τον
κατάμεστο ναό.
Αφού κάνει
τρεις φορές τον κύκλο του Παναγίου Τάφου, ο πατριάρχης θα σταθεί μπρος στην
είσοδο. Η συνοδεία του θα του αφαιρέσει τα άμφια και τη μήτρα. Η είσοδος θα
αποσφραγισθεί και θα εισέλθει στον Τάφο φορώντας μόνο ένα λευκό χιτώνιο. Στα
λεπτά που ακολουθούν η αγωνία και η προσμονή πιστών και απίστων στο θαύμα
κορυφώνεται. Χέρια που κρατούν δεσμίδες των 33 κεριών -όσα και τα χρόνια του
Ιησού- υψώνονται προς την κατεύθυνση του Τάφου εκλιπαρώντας για το θαύμα, που
επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο.
Με άγρυπνο
βλέμμα καρφωμένο στον Πανάγιο Τάφο στέκομαι σχεδόν ακίνητος, καθώς πάνω από 15
άτομα μοιραζόμαστε στον εξώστη λιγότερο από δύο τετραγωνικά. Στο νου μου
έρχονται εικόνες από τις διηγήσεις της γιαγιά μου της Χατζημαρίας, που ήρθε στο
Χατζηλίκι σε ηλικία 10 ετών.
Στα 1936, λίγα
χρόνια μετά τη συνθήκη της Λοζάνης και την ανταλλαγή των πληθυσμών, η γιαγιά
της, βλέποντας ότι χάνεται η φύτρα τους, μιας και από τις πνευμονίες έθαψε
κόρες, εγγόνια και άνδρα που «δεν σήκωσαν το κλίμα» στη νέα πατρίδα και της
έμεινε μόνο η μικρή Μαρίκω, έταξε να την πάει στα Ιεροσόλυμα αν γλίτωνε «από
του χάρου τα δόντια» και γι’ αυτό ξεπούλησε ότι ζωντανά είχε για τα ναύλα του
ταξιδιού.
Και η Μαρίκω
που έγινε Χατζημαρία αξιώθηκε να φέρει στον κόσμο έξι παιδιά και ευλογήθηκε να
καμαρώσει εγγόνια και δισέγγονα. Μικρός, παίζοντας στο σπίτι της γιαγιάς φόρεσα
τα παπούτσια της και τότε είπε πως μια μέρα θα πάω και εγώ στους Αγίους Τόπους.
Και να που βγήκαν τα λόγια της αληθινά.
Η προσευχή του
πατριάρχη εντός του Παναγίου Τάφου διήρκησε λιγότερο από 10 λεπτά. Πανδαιμόνιο
προκλήθηκε μόλις η λάμψη του Φωτός, έγινε αντιληπτή από το εκκλησίασμα που
ξέσπασε σε ζητωκραυγές, τις οποίες ακολούθησαν πανηγυρικές κωδωνοκρουσίες. Ο
πατριάρχης έδωσε το ανέσπερο Φως από μια οπή αριστερά του κουβουκλίου, πρώτα
στους γηγενείς ορθοδόξους που έσπευσαν να το μοιράσουν στο αριστερό κλίτος του
ναού.
Ακολούθως έδωσε
το Φως στον Αρμένιο κληρικό που καθήμενος επί των ώμων δύο συμπατριωτών του
κατευθύνθηκαν στα δεξιά του ναού. Ο Ελληνορθόδοξος πατριάρχης με τις δύο
δεσμίδες των 33 λευκών κεριών ανά χείρας εξήλθε μεγαλοπρεπώς από την είσοδο του
Παναγίου Τάφου και μετέδωσε το Άγιο Φως στο εκκλησίασμα κατευθυνόμενος προς το
ιερό του ναού.
Σε ελάχιστα
δευτερόλεπτα το Άγιο Φως είχε μεταλαμπαδευτεί σε όλους. Θυμήθηκα τα λόγια της
γιαγιάς μου ότι το Άγιο Φως δεν σε καίει και πως οι πιστοί για ευλογία το
φέρνουν σε επαφή με το πρόσωπο και το σώμα τους. Να πω την αμαρτία μου δεν το
τόλμησα.
Ακολουθώντας
τον Πατριάρχη μπήκαμε στο ιερό και ίσα που πρόλαβα να προσκυνήσω το σημείο του
Γολγοθά όπου στήθηκε ο σταυρός του μαρτυρίου. Έλαβα για ευλογία λίγο από το
αγνό κερί με το οποίο είχε σφραγισθεί ο Τάφος και ακολουθώντας τους «καβάσηδες»
-τους ραβδούχους με το βυσσινί φέσι που χτυπώντας τα ραβδιά τους στο καλντερίμι
ανοίγουν δρόμο για τον Πατριάρχη- εξήλθαμε του ναού και πήραμε το δρόμο της
επιστροφής στην πατρίδα μεταφέροντας το ανέσπερο Φως της ελπίδας.
Λίγες ώρες
αργότερα ο παπάς του χωριού έψελνε το «Δεύτε λάβετε Φως εκ του ανεσπέρου
φωτός». Μ’ αυτό το Φως έκανα το σημείο του σταυρού πάνω από την είσοδο του
σπιτιού της γιαγιάς που φέτος δεν μπόρεσε να έρθει στην Ανάσταση.
Πάσχα 2008.
Ο κ. Μάξιμος
Χαρακόπουλος είναι βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας και συγγραφέας.
*Η επιφυλλίδα
για την μοναδική εμπειρία της αφής του Αγίου Φωτός στα Ιεροσόλυμα δημοσιεύθηκε
στον «Ελεύθερο Τύπο" στις 10-04-2015.
Πραγματοποιήθηκε η τελετή αφής του Αγίου Φωτός στα Ιεροσόλυμα
Δεκτό με τιμές αρχηγού κράτους στη χώρα
Σε κλίμα κατάνυξης, τελέστηκε το μεσημέρι στον Ιερό Ναό της Αναστάσεως στα Ιεροσόλυμα η ιερουργία της Αφής του Αγίου Φωτός.
Ο Ελληνορθόδοξος Πατριάρχης Ιεροσολύμων, Θεόφιλος Γ', συνοδεία αρχιερέων, ιερέων και διακόνων, μετέδωσε το Άγιο Φως στους χιλιάδες προσκυνητές που παρίσταντο για το «Δεύτε λάβετε Φως».
Μετά τη λήξη της τελετής, ο Πατριάρχης παρέδωσε το Άγιο Φως στον εκπρόσωπο της Ελληνικής Πολιτείας, βουλευτή Γιάννη Αμανατίδη, γ.γ. της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης της Ορθοδοξίας της Βουλής, για να ταξιδέψει με ειδική πτήση στην Ελλάδα, όπου θα το υποδεχθούν με τιμές αρχηγού κράτους.
Της αποστολής παραλαβής του Αγίου Φωτός μετείχαν επιπλέον ο εκπρόσωπος της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, μητροπολίτης Γλυφάδας Παύλος και ο έξαρχος του Παναγίου Τάφου στην Ελλάδα, αρχιμανδρίτης Δαμιανός.
Ο Ελληνορθόδοξος Πατριάρχης Ιεροσολύμων, Θεόφιλος Γ', συνοδεία αρχιερέων, ιερέων και διακόνων, μετέδωσε το Άγιο Φως στους χιλιάδες προσκυνητές που παρίσταντο για το «Δεύτε λάβετε Φως».
Μετά τη λήξη της τελετής, ο Πατριάρχης παρέδωσε το Άγιο Φως στον εκπρόσωπο της Ελληνικής Πολιτείας, βουλευτή Γιάννη Αμανατίδη, γ.γ. της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης της Ορθοδοξίας της Βουλής, για να ταξιδέψει με ειδική πτήση στην Ελλάδα, όπου θα το υποδεχθούν με τιμές αρχηγού κράτους.
Της αποστολής παραλαβής του Αγίου Φωτός μετείχαν επιπλέον ο εκπρόσωπος της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, μητροπολίτης Γλυφάδας Παύλος και ο έξαρχος του Παναγίου Τάφου στην Ελλάδα, αρχιμανδρίτης Δαμιανός.
Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
Παρασκευή 10 Απριλίου 2015
Τετάρτη 8 Απριλίου 2015
ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ ΕΠΙ Τῼ ΑΓΙΩι ΠΑΣΧΑ 2015
+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ
ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ,
ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
ΧΑΡΙΝ, ΕΛΕΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΝΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝΔΟΞΩΣ ΑΝΑΣΤΑΝΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ
* * *
Ἀδελφοὶ συλλειτουργοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Χριστός Ἀνέστη!
Ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι πιστοὶ ἑορτάζομεν καὶ ἐφέτος χαρμοσύνως τὴν Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ψάλλομεν: «Θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν, Ἅδου τὴν καθαίρεσιν, ἄλλης βιοτῆς τῆς αἰωνίου ἀπαρχήν· καὶ σκιρτῶντες ὑμνοῦμεν τὸν Αἴτιον» (τροπάριον τοῦ Κανόνος τῆς Ἀναστάσεως).Καὶ ἐνῷ ἡμεῖς χαρμοσύνως ἑορτάζομεν τὴν Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου, ὡς πραγματικότητα ζωῆς καὶ ἐλπίδος, πέριξ ἡμῶν, ἐν τῷ κόσμῳ, ἀκούομεν τὰς κραυγὰς καὶ τὰς ἀπειλὰς τοῦ θανάτου, τὰς ὁποίας ἐκτοξεύουν ἐκ πολλῶν σημείων τῆς γῆς ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι πιστεύουν ὅτι δύνανται νὰ λύσουν τὰς διαφορὰς τῶν ἀνθρώπων διὰ τῆς θανατώσεως τῶν ἀντιπάλων, γεγονὸς τὸ ὁποῖον καὶ ἀποτελεῖ τὴν μεγαλυτέραν ἀπόδειξιν τῆς ἀδυναμίας των. Διότι, διὰ τῆς προκλήσεως τοῦ θανάτου τοῦ συνανθρώπου, διὰ τῆς ἐκδικητικότητος κατὰ τοῦ ἑτέρου, τοῦ διαφορετικοῦ, δὲν βελτιώνεται ὁ κόσμος, οὔτε ἐπιλύονται τὰ προβλήματα τῶν ἀνθρώπων. Εἶναι, ἄλλωστε, ὑπὸ πάντων παραδεκτὸν καὶ ἀναγνωριζόμενον, ἰδιαιτέρως δὲ ὑπὸ τῶν σκεπτομένων ἀνθρώπων πάσης ἐποχῆς, ὅτι τὸ κακὸν νικᾶται διὰ τοῦ ἀγαθοῦ καὶ οὐδέποτε διὰ τοῦ κακοῦ.
Τὰ προβλήματα ἐπιλύονται ἀληθῶς διὰ τῆς ἀναγνωρίσεως καὶ τῆς τιμῆς τῆς ἀξίας τοῦ προσώπου καὶ διὰ τοῦ σεβασμοῦ τῶν δικαιωμάτων του. Καὶ ἀντιστρόφως, τὰ παντὸς εἴδους προβλήματα δημιουργοῦνται καὶ ὀξύνονται ἐκ τῆς περιφρονήσεως τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου καὶ τῆς καταπατήσεως τῶν δικαίων αὐτοῦ, ἰδιαιτέρως τοῦ ἀδυνάτου, ὁ ὁποῖος πρέπει νὰ δύναται νὰ αἰσθάνεται ἀσφαλὴς καὶ ὁ ἰσχυρὸς νὰ εἶναι δίκαιος διὰ νὰ ὑπάρξῃ εἰρήνη.
Ἀλλὰ ὁ Χριστὸς ἀνέστη ἐκ τῶν νεκρῶν καὶ ἀπέδειξε καὶ μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον τὴν ἀδυναμίαν τοῦ θανάτου νὰ ἐπικρατήσῃ καὶ νὰ ἐπιφέρῃ σταθερὰν μεταβολὴν εἰς τὸν κόσμον. Αἱ δημιουργούμεναι διὰ τοῦ θανάτου καταστάσεις εἶναι ἀναστρέψιμοι, διότι, παρὰ τὰ φαινόμενα, εἶναι προσωριναί, δὲν ἔχουν ρίζαν καὶ ἰκμάδα, ἐνῷ ἀοράτως παρὼν εἶναι ὁ πάντοτε νικήσας τὸν θάνατον Χριστός.
Ἡμεῖς, οἱ ἔχοντες τὴν ἐλπίδα μας εἰς Αὐτόν, πιστεύομεν ὅτι τὸ δικαίωμα τῆς ζωῆς ἀνήκει εἰς ὅλους τοὺς ἀνθρώπους. Ἡ Ζωὴ καὶ ἡ Ἀνάστασις προσφέρονται ὑπὸ τοῦ πατήσαντος τὸν θάνατον καὶ τὴν ἰσχύν αὐτοῦ ἐπὶ τῶν ἀνθρώπων, Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ εἰς Αὐτὸν μόνον καὶ εἰς τὴν διδασκαλίαν Του ὁ ἄνθρωπος πρέπει νὰ ἐλπίζῃ. Ἡ πίστις εἰς τὸν Χριστὸν ὁδηγεῖ εἰς τὴν Ἀνάστασιν, εἰς τὴν Ἀνάστασιν πάντων ἡμῶν, ἡ πίστις καὶ ἡ ἐφαρμογὴ τῆς διδασκαλίας Του εἰς τὴν ζωήν μας ὁδηγοῦν εἰς τὴν σωτηρίαν πάντων ἡμῶν, ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν ἀντιμετώπισιν τῶν προβλημάτων μας ἐν τῷ κόσμῳ.
Ἀδελφοὶ καὶ τέκνα,
Τὸ μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως, ἡ ὑπέρβασις αὕτη τῆς ἀνθρωπίνης ἀδυναμίας, εἶναι τὸ κήρυγμα τῆς ζωῆς ἔναντι τῆς φθορᾶς τοῦ κόσμου καὶ τῆς περιπετείας τῶν ἀνθρωπίνων, καὶ εἰς αὐτὸ προσκαλοῦμεν ἀπὸ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἡμεῖς ὁ ἐλέῳ Θεοῦ Προκαθήμενος τῆς ἐν ἀληθείᾳ Ὀρθοδόξου ἀγάπης, πάντα ἄνθρωπον εἰς γνῶσιν καὶ βίωσιν, φρονοῦντες ὅτι μόνον δι᾿ αὐτοῦ θὰ ἐπανευρεθῇ ἡ «κλαπεῖσα» ὑπὸ τῆς ἀνθρωπίνης συγχύσεως «ἐλπὶς ἡμῶν» καὶ τοῦ κόσμου παντός.
Εἴθε τὸ φῶς τῆς Ἀναστάσεως νὰ φωτίζῃ τὰς καρδίας ὅλων διὰ νὰ χαίρωνται ὁμοῦ μετὰ τῶν συνανθρώπων των ἐν ἀγάπῃ, εἰρήνῃ καὶ ὁμονοίᾳ ἐν τῷ Υἱῷ καὶ Λόγῳ τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος εἶναι τὸ Φῶς τοῦ κόσμου, ἡ Ἀλήθεια καὶ ἡ Ζωή.
Αὐτῷ μόνῳ, τῷ Ἀναστάντι ἐκ νεκρῶν Κυρίῳ τῆς δόξης, τῷ «ζωῆς κυριεύοντι καὶ θανάτου δεσπόζοντι», τῷ ζῶντι εἰς τοὺς αἰῶνας καὶ τοῖς «ἐν τοῖς μνήμασι ζωὴν χαριζομένῳ», ἡ δόξα καὶ ἡ τιμὴ καὶ ἡ εὐχαριστία. Ἀμήν.
Φανάριον, Ἅγιον Πάσχα ,βιε΄
† Ὁ Κωνσταντινουπόλεως
διάπυρος πρός Χριστόν Ἀναστάντα
εὐχέτης πάντων ὑμῶν
† Ὁ Κωνσταντινουπόλεως
διάπυρος πρός Χριστόν Ἀναστάντα
εὐχέτης πάντων ὑμῶν
Εγκύκλιος του Πάσχα του Μητροπολίτη Σερβίων και Κοζάνης Παύλου
Πρός τόν εὐσεβῆ κλῆρον, τούς ἐντιμωτάτους ἄρχοντας
τούς ἐνδοξωτάτους καί γενναιοτάτους ἀξιωματικούς
τῶν ἐνόπλων δυνάμεων καί τῶν σωμάτων ἀσφαλείας, τούς δικαιοτάτους δικαστικούς λειτουργούς, τούς ἐλλογιμοτάτους λειτουργούς πασῶν τῶν βαθμίδων τῆς ἐκπαιδεύσεως καί τόν εὐλαβῆ καί φιλάγιον λαόν τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά, Χριστός Ἀνέστη.
Πάσχα ἱερὸν καὶ Πάσχα σωτήριον ἑορτάζομεν καὶ πανηγυρίζομεν. Χάριν αὐτοῦ χτυποῦν πανηγυρικῶς οἱ καμπάνες τῶν Ἱερῶν Ναῶν, παιανίζουν τὰ μουσικὰ ὄργανα, ψάλλουν οἱ ἱεροψάλτες μας, λαμπροφορεῖ ὁ περιούσιος λαὸς μας καὶ ἡ φύσις ἀγάλλεται.
«....ἑορτῶν ἑορτὴ καὶ πανήγυρις ἐστί πανηγύρεων…» (8η Ὠδὴ Ἀναστάσιμου Κανόνος) ψάλλει καὶ μελωδεῖ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς ἀπὸ τὰ βάθη τῶν αἰώνων. Καὶ ὅμως γιά τήν Ἁγία μας Ἐκκλησία τά πάντα εἶναι «σήμερα»∙ δέν ὑπάρχει χρόνος γιά τὸν Θεό! Ὅλα εἶναι ἕνα αἰώνιο καὶ ἀτελεύτητο σήμερα.
Ἀκολουθήσαμε τὸν Κύριο μας καὶ Θεὸ μας μαζὶ μὲ τὴν Παναγία Μητέρα Του, τὸν Ἰωάννη, τὸν ἀγαπημένο Του μαθητὴ, καὶ τὶς Μυροφόρες γυναῖκες στό Πάθος Του, στόν Σταυρὸ Του, στόν Πανάγιο καὶ Ζωοδόχο Του Τάφο ἐν θλίψει ἀλλὰ καὶ ἀπορίᾳ: «Πῶς εἶναι δυνατὸν νά διαπράττεται ἕνα τέτοιο ἔγκλημα; Πῶς εἶναι δυνατὸν ὁ ἄνθρωπος να σταυρώνει τὸν Θεὸ του, τὸν Σωτῆρα καὶ λυτρωτή του;»
Σήμερα, ὅμως, ἔφυγε τὸ πένθος, ἡ κατήφεια, ἡ θλίψις καὶ ὁ πόνος∙ μᾶς κατακλύζει ἡ χαρά, ἡ ἀγαλλίασις μέ τό λόγο τοῦ Ἀγγέλου στίς Μυροφόρες: «Ἀνέστη ὁ Κύριος»! Ἔκλεισε ὁ Ἅδης! Κατελύθη τὸ κράτος καὶ ἡ μονοκρατορία τοῦ διαβόλου! Ἄνοιξε καὶ πάλιν ὁ Παράδεισος! Τοῦτο σημειώνει ἐμφαντικώτατα καί ὁ λόγος τοῦ Ἁγίου Σωφρονίου, Πατριάρχου Ἱεροσολύμων: «Σήμερον λαμπαδοφεγγεῖ πᾶσα ἡ κτίσις ἄνωθεν… Σήμερον τὰ ἄνῳ τοῖς κάτω συνεορτάζει, καὶ τὰ κάτω τοῖς ἄνω συνομιλεῖ. Σήμερον ἡ ἱερὰ καὶ μεγαλόφωνος τῶν Ὀρθοδόξων πανήγυρις ἀγάλλεται…». (Εὐχὴ Μ. Ἁγιασμοῦ Ἀγ. Σοφρωνίου).
Ἡ Ἀνάστασις τοῦ Κυρίου μας κατήργησε τὸν διάβολο καὶ κατεπάτησε τὸν πνευματικὸ θάνατο, ὥστε να καταστοῦμε τέκνα τοῦ Θεοῦ ἀλλὰ καὶ συγκληρονόμοι τῆς Βασιλείας Του, ἐὰν τὸ θελήσουμε! ΝΑΙ, σὲ μᾶς ἐναπόκειται ἡ ἐπιλογή, κανέναν δεν βιάζει ὁ Θεός ἀλλὰ καὶ κανέναν δεν θέλει καὶ πάλιν «θῦμα καὶ κτίσμα τοῦ ἀλλοτρίου» (Ἁγ. Ἀνδρέας Κρήτης). Ποιός συνετὸς πατέρας καὶ ποιά τίμια μητέρα θέλουν νά δοῦν τὰ παιδιὰ τους στήν ἀπώλεια καὶ τὴν καταστροφή;
Καὶ ἐνῶ ἐμεῖς ἑορτάζουμε καὶ πανηγυρίζουμε, χαιρόμαστε καὶ ἀλληλοασπαζόμεθα, πόσοι λαοὶ, ἐγγὺς καὶ μακρὰν, ἀλληλοσφάζονται καὶ ἀλληλοεξοντώνονται; Πόσοι ἀδελφοὶ μας χριστιανοί στην Ἀφρικὴ καὶ στην ἐγγὺς Ἀνατολὴ διώκονται, φυλακίζονται καὶ θανατώνονται μόνον καὶ μόνον διότι κηρύσσουν Χριστὸν, σταυρωθέντα καὶ ἀναστάντα;
Ἀπώλεσεν τὸ ἀρχαῖον κάλλος ὁ σημερινὸς ἄνθρωπος μὲ προεξάρχοντας τοὺς δῆθεν πολιτισμένους! Εἶναι δυνατὸν ὅλοι αὐτοὶ νά προσεγγίσουν τὸ Πάσχα τὸ σωτήριον, νά οἰκειοποιηθοῦν τό φῶς τῆς Ἀναστάσεως, νά κάνουν τὸ Θεὸ δικὸ τους, νά γίνουν τέκνα Αὐτοῦ, ἀφοῦ Θεὸς γι’ αὐτούς εἶναι τὸ Ἐγὼ τους; Ὅλοι αὐθεντίες στην ἐποχὴ μας! Οἱ πάντες ἀπορρίπτουν τοὺς πάντας! Σύγχυσις, ἄγχος, ἀπελπισία, ἀπογοήτευσις καί πλεῖστα ὅσα ὑπαρξιακά προβλήματα βιώνουν οἱ κοινωνίες!
Καὶ ἡ Ἑλλάδα μας; Τὸ γένος μας τὸ ἐκλεκτόν, τὸ ὁποῖον ἔδωσεν τά φῶτα του, ἔδωσεν πολιτισμὸν καὶ εὐγένειαν σ’ ὅλον τὸν κόσμον, ποῦ πορεύεται; Μά πού ἀλλοῦ; Σὲ δρόμους ὀλισθηροὺς καὶ ἀπαξιωτικούς, σὲ δρόμους περιφρονήσεως καὶ λοιδωρίας! Ἀπὸ ποίους; Ἀπὸ ὅλους ἐκείνους τοὺς ὁποίους ἀπὸ βαρβάρους τοὺς διδάξαμε ἐπιστῆμες, τέχνας, σοφίαν καὶ πολιτισμόν.
Λυπηρὰ ὅλ’ αὐτά! Ὅμως αὐτὴ εἶναι ἡ ἀλήθεια! Ὅποιος ἐθελοτυφλεῖ, δὲν τὸ παραδέχεται. Εὐτυχῶς στήν χώρα μας, στό Γένος μας, στό ἐνταῦθα καὶ ἁπανταχοῦ τῆς γῆς, ὑπάρχει καὶ «τὸ μικρὸν ποίμνιον» (Λουκ. 12:32), κατὰ τὸν λόγον τοῦ Κυρίου, τὸ ὁποῖον κρατὰ σφιχτὰ στήν καρδιά του τὸν Χριστόν, τὸ ὁποῖο θεᾶται μὲ τὰ μάτια τῆς ψυχῆς του τὸ φῶς τῆς Ἀναστάσεως! Γιά τὸ ὁποῖο ἡ Ἀνάστασις καὶ ὁ Σταυρὸς τοῦ Κυρίου εἶναι γεγονότα δικὰ του! Εἶναι ὅλοι ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι κρατοῦν τὴν λαμπάδα τῆς Ἀναστάσεως ὄχι τύποις ἀλλὰ οὐσιαστικά, ἀφοῦ τὸ φῶς τῆς καρδιάς τους καίει ἀπὸ θεῖο ἔρωτα, ὅπως καὶ τὸ ὑλικὸ φῶς καίει καί πυρακτώνει τήν λαμπάδα πού κρατοῦν. Αὐτὸν τὸν συμβολισμὸ ἔχει ἡ λαμπάδα! Καὶ ὅμως, λίγοι εἶναι αὐτοί πού τὴν κρατοῦν συμβολικά, οἱ περισσότεροι τύποις καὶ ἄλλοι τὴν ἀποφεύγουν περιφρονητικά!
Ἀδελφοί μου καὶ τέκνα μου θεοφρούρητα καὶ ἠγαπημένα, οἱ πρόγονοί μας ἀπὸ τὸ οὐράνιο στερέωμα μᾶς παρακαλοῦν νά ἐπιστρέψουμε στίς δοξασμένες ῥίζες μας, νά ἐπανεύρουμε τὴν τετιμημένην ταυτότητά μας καὶ μ’ αὐτὰ τὰ ἐφόδια νά κάνουμε νέο ξεκίνημα μὲ Χριστὸ καὶ Ἑλλάδα, μὲ φωτισμένες καρδιές ἀπὸ τὸ φῶς πού ἐκπέμπει κάθε χρόνο, αἰῶνες τώρα, ὁ Ζωοδόχος Τάφος τοῦ Κυρίου μας, ἐκεῖ στά ἁγνὰ καὶ ἱερὰ χώματα πού πάτησε ὁ Κύριός μας καὶ ο Θεὸς μας, ὁ Σωτῆρας μας καί Λυτρωτής μας, ἐκεῖ πού ἐθαυματούργησε καὶ ἀνέστη στά Ἱεροσόλυμα.
Ἡ ταπεινότης μου εὔχεται καὶ προσεύχεται, ὅπως αὐτό τό Πάσχα ἀποτελέσει γιά τήν τετιμημένη χώρα μας νέο ξεκίνημα μέ ὁδηγό τον Ἀναστάντα Κύριο καί Θεό μας, μέ ὑποταγή τῶν παθῶν στήν ἀρετή, ἡ ὁποία εἶναι φῶς καί «φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τόν κόσμον» (Ἰω. 1:9).
Χριστός Ἀνέστη, Τέκνα μου ἀγαπητά καί περιπόθητα!
Εὐχέτης πρός Κύριον
τούς ἐνδοξωτάτους καί γενναιοτάτους ἀξιωματικούς
τῶν ἐνόπλων δυνάμεων καί τῶν σωμάτων ἀσφαλείας, τούς δικαιοτάτους δικαστικούς λειτουργούς, τούς ἐλλογιμοτάτους λειτουργούς πασῶν τῶν βαθμίδων τῆς ἐκπαιδεύσεως καί τόν εὐλαβῆ καί φιλάγιον λαόν τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά, Χριστός Ἀνέστη.
Πάσχα ἱερὸν καὶ Πάσχα σωτήριον ἑορτάζομεν καὶ πανηγυρίζομεν. Χάριν αὐτοῦ χτυποῦν πανηγυρικῶς οἱ καμπάνες τῶν Ἱερῶν Ναῶν, παιανίζουν τὰ μουσικὰ ὄργανα, ψάλλουν οἱ ἱεροψάλτες μας, λαμπροφορεῖ ὁ περιούσιος λαὸς μας καὶ ἡ φύσις ἀγάλλεται.
«....ἑορτῶν ἑορτὴ καὶ πανήγυρις ἐστί πανηγύρεων…» (8η Ὠδὴ Ἀναστάσιμου Κανόνος) ψάλλει καὶ μελωδεῖ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς ἀπὸ τὰ βάθη τῶν αἰώνων. Καὶ ὅμως γιά τήν Ἁγία μας Ἐκκλησία τά πάντα εἶναι «σήμερα»∙ δέν ὑπάρχει χρόνος γιά τὸν Θεό! Ὅλα εἶναι ἕνα αἰώνιο καὶ ἀτελεύτητο σήμερα.
Ἀκολουθήσαμε τὸν Κύριο μας καὶ Θεὸ μας μαζὶ μὲ τὴν Παναγία Μητέρα Του, τὸν Ἰωάννη, τὸν ἀγαπημένο Του μαθητὴ, καὶ τὶς Μυροφόρες γυναῖκες στό Πάθος Του, στόν Σταυρὸ Του, στόν Πανάγιο καὶ Ζωοδόχο Του Τάφο ἐν θλίψει ἀλλὰ καὶ ἀπορίᾳ: «Πῶς εἶναι δυνατὸν νά διαπράττεται ἕνα τέτοιο ἔγκλημα; Πῶς εἶναι δυνατὸν ὁ ἄνθρωπος να σταυρώνει τὸν Θεὸ του, τὸν Σωτῆρα καὶ λυτρωτή του;»
Σήμερα, ὅμως, ἔφυγε τὸ πένθος, ἡ κατήφεια, ἡ θλίψις καὶ ὁ πόνος∙ μᾶς κατακλύζει ἡ χαρά, ἡ ἀγαλλίασις μέ τό λόγο τοῦ Ἀγγέλου στίς Μυροφόρες: «Ἀνέστη ὁ Κύριος»! Ἔκλεισε ὁ Ἅδης! Κατελύθη τὸ κράτος καὶ ἡ μονοκρατορία τοῦ διαβόλου! Ἄνοιξε καὶ πάλιν ὁ Παράδεισος! Τοῦτο σημειώνει ἐμφαντικώτατα καί ὁ λόγος τοῦ Ἁγίου Σωφρονίου, Πατριάρχου Ἱεροσολύμων: «Σήμερον λαμπαδοφεγγεῖ πᾶσα ἡ κτίσις ἄνωθεν… Σήμερον τὰ ἄνῳ τοῖς κάτω συνεορτάζει, καὶ τὰ κάτω τοῖς ἄνω συνομιλεῖ. Σήμερον ἡ ἱερὰ καὶ μεγαλόφωνος τῶν Ὀρθοδόξων πανήγυρις ἀγάλλεται…». (Εὐχὴ Μ. Ἁγιασμοῦ Ἀγ. Σοφρωνίου).
Ἡ Ἀνάστασις τοῦ Κυρίου μας κατήργησε τὸν διάβολο καὶ κατεπάτησε τὸν πνευματικὸ θάνατο, ὥστε να καταστοῦμε τέκνα τοῦ Θεοῦ ἀλλὰ καὶ συγκληρονόμοι τῆς Βασιλείας Του, ἐὰν τὸ θελήσουμε! ΝΑΙ, σὲ μᾶς ἐναπόκειται ἡ ἐπιλογή, κανέναν δεν βιάζει ὁ Θεός ἀλλὰ καὶ κανέναν δεν θέλει καὶ πάλιν «θῦμα καὶ κτίσμα τοῦ ἀλλοτρίου» (Ἁγ. Ἀνδρέας Κρήτης). Ποιός συνετὸς πατέρας καὶ ποιά τίμια μητέρα θέλουν νά δοῦν τὰ παιδιὰ τους στήν ἀπώλεια καὶ τὴν καταστροφή;
Καὶ ἐνῶ ἐμεῖς ἑορτάζουμε καὶ πανηγυρίζουμε, χαιρόμαστε καὶ ἀλληλοασπαζόμεθα, πόσοι λαοὶ, ἐγγὺς καὶ μακρὰν, ἀλληλοσφάζονται καὶ ἀλληλοεξοντώνονται; Πόσοι ἀδελφοὶ μας χριστιανοί στην Ἀφρικὴ καὶ στην ἐγγὺς Ἀνατολὴ διώκονται, φυλακίζονται καὶ θανατώνονται μόνον καὶ μόνον διότι κηρύσσουν Χριστὸν, σταυρωθέντα καὶ ἀναστάντα;
Ἀπώλεσεν τὸ ἀρχαῖον κάλλος ὁ σημερινὸς ἄνθρωπος μὲ προεξάρχοντας τοὺς δῆθεν πολιτισμένους! Εἶναι δυνατὸν ὅλοι αὐτοὶ νά προσεγγίσουν τὸ Πάσχα τὸ σωτήριον, νά οἰκειοποιηθοῦν τό φῶς τῆς Ἀναστάσεως, νά κάνουν τὸ Θεὸ δικὸ τους, νά γίνουν τέκνα Αὐτοῦ, ἀφοῦ Θεὸς γι’ αὐτούς εἶναι τὸ Ἐγὼ τους; Ὅλοι αὐθεντίες στην ἐποχὴ μας! Οἱ πάντες ἀπορρίπτουν τοὺς πάντας! Σύγχυσις, ἄγχος, ἀπελπισία, ἀπογοήτευσις καί πλεῖστα ὅσα ὑπαρξιακά προβλήματα βιώνουν οἱ κοινωνίες!
Καὶ ἡ Ἑλλάδα μας; Τὸ γένος μας τὸ ἐκλεκτόν, τὸ ὁποῖον ἔδωσεν τά φῶτα του, ἔδωσεν πολιτισμὸν καὶ εὐγένειαν σ’ ὅλον τὸν κόσμον, ποῦ πορεύεται; Μά πού ἀλλοῦ; Σὲ δρόμους ὀλισθηροὺς καὶ ἀπαξιωτικούς, σὲ δρόμους περιφρονήσεως καὶ λοιδωρίας! Ἀπὸ ποίους; Ἀπὸ ὅλους ἐκείνους τοὺς ὁποίους ἀπὸ βαρβάρους τοὺς διδάξαμε ἐπιστῆμες, τέχνας, σοφίαν καὶ πολιτισμόν.
Λυπηρὰ ὅλ’ αὐτά! Ὅμως αὐτὴ εἶναι ἡ ἀλήθεια! Ὅποιος ἐθελοτυφλεῖ, δὲν τὸ παραδέχεται. Εὐτυχῶς στήν χώρα μας, στό Γένος μας, στό ἐνταῦθα καὶ ἁπανταχοῦ τῆς γῆς, ὑπάρχει καὶ «τὸ μικρὸν ποίμνιον» (Λουκ. 12:32), κατὰ τὸν λόγον τοῦ Κυρίου, τὸ ὁποῖον κρατὰ σφιχτὰ στήν καρδιά του τὸν Χριστόν, τὸ ὁποῖο θεᾶται μὲ τὰ μάτια τῆς ψυχῆς του τὸ φῶς τῆς Ἀναστάσεως! Γιά τὸ ὁποῖο ἡ Ἀνάστασις καὶ ὁ Σταυρὸς τοῦ Κυρίου εἶναι γεγονότα δικὰ του! Εἶναι ὅλοι ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι κρατοῦν τὴν λαμπάδα τῆς Ἀναστάσεως ὄχι τύποις ἀλλὰ οὐσιαστικά, ἀφοῦ τὸ φῶς τῆς καρδιάς τους καίει ἀπὸ θεῖο ἔρωτα, ὅπως καὶ τὸ ὑλικὸ φῶς καίει καί πυρακτώνει τήν λαμπάδα πού κρατοῦν. Αὐτὸν τὸν συμβολισμὸ ἔχει ἡ λαμπάδα! Καὶ ὅμως, λίγοι εἶναι αὐτοί πού τὴν κρατοῦν συμβολικά, οἱ περισσότεροι τύποις καὶ ἄλλοι τὴν ἀποφεύγουν περιφρονητικά!
Ἀδελφοί μου καὶ τέκνα μου θεοφρούρητα καὶ ἠγαπημένα, οἱ πρόγονοί μας ἀπὸ τὸ οὐράνιο στερέωμα μᾶς παρακαλοῦν νά ἐπιστρέψουμε στίς δοξασμένες ῥίζες μας, νά ἐπανεύρουμε τὴν τετιμημένην ταυτότητά μας καὶ μ’ αὐτὰ τὰ ἐφόδια νά κάνουμε νέο ξεκίνημα μὲ Χριστὸ καὶ Ἑλλάδα, μὲ φωτισμένες καρδιές ἀπὸ τὸ φῶς πού ἐκπέμπει κάθε χρόνο, αἰῶνες τώρα, ὁ Ζωοδόχος Τάφος τοῦ Κυρίου μας, ἐκεῖ στά ἁγνὰ καὶ ἱερὰ χώματα πού πάτησε ὁ Κύριός μας καὶ ο Θεὸς μας, ὁ Σωτῆρας μας καί Λυτρωτής μας, ἐκεῖ πού ἐθαυματούργησε καὶ ἀνέστη στά Ἱεροσόλυμα.
Ἡ ταπεινότης μου εὔχεται καὶ προσεύχεται, ὅπως αὐτό τό Πάσχα ἀποτελέσει γιά τήν τετιμημένη χώρα μας νέο ξεκίνημα μέ ὁδηγό τον Ἀναστάντα Κύριο καί Θεό μας, μέ ὑποταγή τῶν παθῶν στήν ἀρετή, ἡ ὁποία εἶναι φῶς καί «φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τόν κόσμον» (Ἰω. 1:9).
Χριστός Ἀνέστη, Τέκνα μου ἀγαπητά καί περιπόθητα!
Εὐχέτης πρός Κύριον
Ὁ Ἐπίσκοπος καί
Μητροπολίτης σας
† Ο ΣΕΡΒΙΩΝ & ΚΟΖΑΝΗΣ ΠΑΥΛΟΣ
Μητροπολίτης σας
† Ο ΣΕΡΒΙΩΝ & ΚΟΖΑΝΗΣ ΠΑΥΛΟΣ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)