Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2014

Ουγκάντα.Η μόνη απάντηση είναι πως ο Θεός είναι σίγουρα εκεί, βοηθάει και περιμένει να τον γνωρίσουν.

Της Αγγελικής Δασούλα,
μέλους της τρίτης αποστολής μας στην Ουγκάντα
Το ταξίδι στην Ουγκάντα ήταν μία επιθυμία της ψυχής μου που δεν τολμούσε να γίνει απόφαση. Ερωτήσεις (που θα πας, μονογονεική οικογένεια, παιδιά, υποχρεώσεις) δεν έπαιρναν απαντήσεις μέσα μου, αντίθετα ανταγωνίζονταν την πίστη μου στο Θεό και απομάκρυναν την παρουσία Του από την ζωή μου. Όμως ο Θεός είναι πάντα εδώ πίσω από κάθε τι που θα ωφελήσει την ψυχή μας και αυτό το ταξίδι έγινε γιατί Εκείνος ξέρει και εγώ ανακαλύπτω σιγά-σιγά.
Οι πρώτες μέρες ήταν σοκαρίστηκες, δύσκολες για τα πολιτισμένα δεδομένα μας, αδιανόητες συνθήκες για την δική μας πραγματικότητα. Η φράση που πάρα πολλές φορές είτε ξεστόμισα είτε σκεφτόμουν ήταν «δεν είναι δυνατόν».
Δεν είναι δυνατόν στις πόλεις να ζουν εκατομμύρια ψυχές στοιβαγμένες η μία ασφυκτικά δίπλα στην άλλη. Αμέτρητες μαύρες φιγούρες στις υπαίθριες αγορές τους να πουλάνε κάθε είδους πραμάτεια, τα περισσότερα βγαλμένα από τα σπλάχνα της έφορης αφρικανικής γης. Μυρωδάτα μάγκο, εύγεστους ανανάδες, απίστευτες ποσότητες μπανάνας κίτρινης, πράσινης, μικρότερης, μεγαλύτερης.

Δεν είναι δυνατόν στα απέραντα χωριά τους μέσα στις χωμάτινες καλύβες τους άνθρωποι και χώμα να γίνονται ένα, χωρίς στοιχειώδης συνθήκες ζωής.
Δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν τόσα παιδιά μόνα τους μέσα στην πόλη, στους ατελείωτους επαρχιακούς δρόμους, στην μέση κυριολεκτικά του πουθενά, πάντα να τρέχουν ή να κουβαλάνε και πάντα χαρούμενα και γελαστά.
Δεν είναι δυνατόν μικρά παιδιά να μεγαλώνουν μικρότερα παιδιά. Κοπέλες 12-13 χρονών να γεννούν μωρά, να τα εγκαταλείπουν και σε μία επόμενη τυχαία σχέση να κάνουν κι’ άλλα, κι’ άλλα και αυτό να συνεχίζεται.
Δεν είναι δυνατόν παιδιά του δημοτικού, του γυμνασίου να εξασφαλίζουν μόνα τους τα χρήματα για την υποχρεωτική για μας σχολική εκπαίδευση. Κι αν αυτό δεν συμβεί απλά σταματάνε το σχολείο βουλιάζοντας στον αγώνα της καθημερινότητας. 
Δεν είναι δυνατόν κάποια στοιχειώδη κτίρια να θεωρούνται νοσοκομεία μόνο γιατί υπάρχει μια ταμπέλα απ’ έξω που το γράφει. Ότι έχει σχέση με την λέξη νοσοκομείο ξεκινάει και τελειώνει με αυτή την ταμπέλα.
Θα μπορούσα να γράφω πολλά ακόμα, δεν είναι δυνατόν. Κι όμως ένας ολόκληρος λαός συνεχίζει να ζει έτσι και ίσως και άλλες γειτονικές χώρες να έχουν ακόμα χειρότερες συνθήκες.
Λογική απάντηση πως τελικά είναι δυνατόν δεν υπάρχει. Η μόνη απάντηση είναι πως ο Θεός είναι σίγουρα εκεί, βοηθάει και περιμένει να τον γνωρίσουν.
Νομίζω πως αυτό που τους λείπει δεν είναι η δική μας υλική πραγματικότητα αλλά η καλυτέρευση της ζωής με τα δικά τους δεδομένα. Δεν θα κερδίσουν πολλά αν αποκτήσουν ηλεκτρική κουζίνα στο σπίτι τους, και το «καρβουνάκι» που χρησιμοποιούν το ίδιο νόστιμα μαγειρεύει ίσως και ποιο υγιεινά.
Θα γίνει όμως καλύτερη η ζωή τους αν ακούσουν λόγο Θεού, αν η οικογένεια αποτελέσει θεμέλιο της κοινωνικής ζωής τους. Αν τα παιδιά στα σχολεία διδάσκονται πως όλοι οι άνθρωποι πάνω στην γη γεννιούνται και πεθαίνουν ελεύθεροι. Αν τους επιτρέψουμε να δουν πως μαύροι και λευκοί είμαστε ίσοι κάτοικοι του ίδιου πλανήτη και μια καραμέλα δεν πρέπει να γονατίζει την αξιοπρέπεια κανενός.
Αν επιτέλους εμείς «οι λευκοί» σταθούμε δίπλα τους σαν συνάνθρωποι και όχι σαν κατακτητές που διαχειρίζονται ακόμα τον φυσικό τους πλούτο χωρίς εκείνοι να έχουν κανένα δικαίωμα σε αυτόν.
Ο αγώνας είναι κυρίως δικός μας, των χριστιανών, για όλους αυτούς τους λαούς, να τους γνωρίσουμε την ορθόδοξη πίστη αλλά και όλους εμάς να αρπάξουμε την ευκαιρία για μια βαθειά ομολογία της πίστη μας.
  
Σημείωση 3ης αποστολής : Η κ..Αγγελική Δασούλα βοήθησε  και προσέφερε εθελοντικά κατά τη διάρκεια της 3ης αποστολής της Ιεράς Μονής Παναγίας Χρυσοπηγής στην Ουγκάντα το Ιούλιο του 2014.Την ευχαριστούμε "από καρδιάς πολύ"Ο Θεός να την ευλογεί

Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2014

Το κήρυγμα της Κυριακής-7 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2014



ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΛΟΥΚΑ
Λουκ. 13, 10-17
Ἡ σημερινὴ διήγηση τοῦ Εὐαγγελίου ἀποτελεῖ καταδίκη τῆς θρησκευτικῆς τυποκρατίας καὶ ὑποκρισίας, ἐνῶ ταυτόχρονα ὑπογραμμίζει τὴν ἀπέραντη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν ἄνθρωπο κι ὄχι γιὰ τοὺς θεσμοὺς, ποὺ ὁ ἴδιος ἔδωσε στόν ἄνθρωπο γιὰ τὴν ὀργάνωση καὶ τὴ ρύθμιση τῆς ζωῆς του.
Πολλὲς φορὲς οἱ θεσμοὶ, οἱ νομικὲς διατάξεις καὶ οἱ θρησκευτικοὶ τύποι γίνονται φραγμοὶ ποὺ παγιδεύουν τὸν ἄνθρωπο καὶ καταπνίγουν τὴν ἐλευθερία του. Αὐτὸ συνέβει μὲ τὸν ἰουδαϊσμὸ τῆς ἐποχῆς τοῦ Χριστοῦ κι αὐτὸ συμβαίνει κάθε φορὰ ποὺ οἱ ἄνθρωποι δὲν παίρνουν τὸν τύπο σὰν μέσο ἀλλὰ σὰν σκοπὸ, ὅταν δὲν τὸν βλέπουν σὰν γέφυρα ποὺ ὁδηγεῖ στὴ σωτηρία, ἀλλὰ σὰν τρόπο ἱκανοποίησης τοῦ ἐγωισμοῦ τους. Τὸ σκαλοπάτι τότε γιὰ τὴ θρησκευτικὴ ὑποκρισία δὲν βρίσκεται μακρυά. Ὅποιος δὲν θέλει νὰ ακολουθήσει τὸ δύσκολο δρόμο τῆς ἀγάπης καὶ τῆς θυσίας περιχαρακώνεται μέσα στὸν ἐξωτερικὸ θρησκευτικὸ τύπο, ποὺ σὲ τελευταία ἀνάλυση εἶναι εὐκολότερος. Ἔτσι νομίζει ὅτι ξεπλήρωσε τὶς ὑποχρεώσεις του ἀπέναντι στὸ Θεὸ καὶ στοὺς ἀνθρώπους ἤ τουλάχιστον ἔτσι ἐμφανίζεται μέσα στὴν κοινωνία, ἐνῶ στὴν πραγματικότητα βρίσκεται μακρυὰ ἀπὸ τὸ Θεὸ τῆς ἀγάπης.
Ὁ φθόνος τοῦ ἀρχισυναγώγου βρῆκε «νόμιμο» τρόπο γιὰ νὰ ἐκδηλωθεῖ, προβάλλοντας τὴν ἀργία τοῦ Σαββάτου. Στὴν πραγματικότητα δὲν τὸν ἐνδιέφερε ὁ νόμος, γι᾿ αὐτὸ ὁ Χριστὸς τὸν ἀποκάλεσε ὑποκριτή: «Ὑποκριτά, οὐ λύει τὸν βοῦν αὐτοῦ ἤ τὸν ὄνον ἀπὸ τῆς φάτνης καὶἀπαγαγὼν ποτίζει»; Ὁ Χριστὸς ποὺ ἐρχόταν συνεχῶς σὲ ἀντίθεση μὲ τοὺς Φαρισαίους γιὰ τὸ θέμα τῆς ἀργίας τοῦ Σαββάτου, σὲ κάποια ἄλλη περίσταση εἶπε: «τὸ Σάββατο ἔγινε γιὰ τὸν ἄνθρωπο, όχι ὁ ἄνθρωπος γιὰ τὸ Σάββατο». Αὐτὸς ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ δείχνει τὸ νόημα τοῦ Σαββάτου, ἀλλὰ καὶ ὅλου τοῦ νόμου γενικώτερα. Ὁ νόμος δόθηκε γιὰ νὰ ἐξυπηρετήσει τὸν ἄνθρωπο, νὰ τὸν βοηθήσει νὰ βρεῖ τὸ δρόμο πρὸς τὴν πνευματικὴ του ὁλοκλήρωση, νὰ ἐνηλικιωθεῖ, νὰ γίνει ἄρτιος ἐν Χριστῷ.
Ἔτσι φανερώνεται καὶ ξεχύνεται ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο. Κανένα ἐμπόδιο δὲν μπορεῖ νὰ μπεῖ ἀνάμεσα στὸ Θεὸ ποὺ ζητάει τὸν ἄνθρωπο γιὰ νὰ τὸν σώσει καὶ στὸν ἄνθρωπο ποὺ ζητάει τὸ Θεὸ γιὰ νὰ σωθεῖ. Οὔτε τὸ Σάββατο, γιατὶ παραπάνω ἀπ᾽ ὅλα εἶναι ὁ ἄνθρωπος, παραπάνω καὶ ἀπὸ τὸ νόμο καὶ ἀπὸ τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ. Γιατὶ ὁ νόμος καὶ οἱ ἐντολὲς καὶ τὸ Σάββατο δόθηκαν ὅλα γιὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ μέσα στὸ νόμο καὶ στὶς ἐντολὲς ὑπάρχει ὁ ἄνθρωπος καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν ἄνθρωπο. Ἄραγε, μποροῦμε νὰ ποῦμε τὸ ἴδιο καὶ γιὰ τοὺς νόμους τῶν ἀνθρώπων κι ὅταν ἀκόμα οἱ νομοθέτες λένε ὅτι ἐνδιαφέρονται γιὰ τὸν ἄνθρωπο; Ἀλλὰ γιὰ νὰ ἐνδιαφερθεῖς εἰλικρινὰ γιὰ τὸν ἄνθρωπο πρέπει νὰ ξέρεις τὶ εἶναι ὁ ἄνθρωπος, ὁλόκληρος ὁ ἄνθρωπος, καὶ τὸ σῶμα καὶ ἡ ψυχή του. Συμβαίνει ὅμως στὸν καιρό μας νὰ εἴμαστε ὅλοι καλοὶ κοινωνιολόγοι καὶ πολὺ κακοὶ ἀνθρωπολόγοι. Μὰ αυτό που λέμε κοινωνία δὲν φτιάχνεται ἄν πρῶτα δὲν φτιάξουμε ἀνθρώπους γιὰ νὰ τή συγκροτήσουν. Κοινωνία χωρίς ἐλεύθερους ἀνθρώπους πού νά μποροῦν νά ἀγαποῦν εἶναι ἕνα ἀνώνυμο κοπάδι. Κάθε νομοθεσία ποὺ ἀγνοεῖ τὸν ἄνθρωπο σὰν πρόσωπο, ποὺ δὲν θέλει νὰ ξέρει τὶ πραγματικὰ εἶναι ὁ ἄνθρωπος, εἶναι νομοθεσία κακή καὶ ἀνελεύθερη.
Πολλὰ ἐμπόδια παρεμβάλλονται γιὰ νὰ σταματήσουν κάθε καλό, ποὺ θὰ μποροῦσαν νὰ κάνουν οἱ ἄνθρωποι, ἐκεῖνοι ποὺ δὲν θέλουν βέβαια νὰ καταργήσουν τὸ νόμο, ἀλλὰ νὰ τὸν ξεπεράσουν καὶ νὰ τὸν συμπληρώσουν. Γιατὶ ὁ νόμος, ὁ κάθε νόμος, πάντα εἶναι ἀρνητικός καὶ ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ συμπλήρωση. Αὐτὸ κάνει πάντα ὁ Ἰησοῦς Χριστός, δὲν καταργεῖ τὸ νόμο ἀλλὰ τὸν συμπληρώνει καὶ τὸν ἑρμηνεύει γιὰ τὸ συμφέρον τοῦ ἀνθρώπου, ἀφοῦ ὁ νόμος πάντα εἶναι γιὰ τὸν ἄνθρωπο.
Ὅμως πάντα ὑπάρχει ὁ κίνδυνος νὰ χρησιμοποιοῦμε τὸ Σάββατο καὶ γενικὰ τὸ νόμο ὅπως ὁ ἀρχισυνάγωγος. Νὰ τὸν ἀφήνουμε δηλαδὴ σὰν ὅπλο στὶς διαθέσεις τῶν παθῶν μας, νὰ περνοῦμε μέσα ἀπὸ τὶς διατάξεις του τὸ φθόνο καὶ τὸ μίσος μας. Ἄν καὶ φαίνεται περίεργο, πολλὲς φορὲς ὁ νόμος ποὺ ἀποβλέπει στὴν ἀγάπη εἶναι δυνατὸν νὰ χρησιμοποιηθεῖ ἀπ᾿ τὸ φθόνο καὶ τὸ μίσος. Κι αὐτὸ μπορεῖ νὰ συμβεῖ ὅταν ἀγνοοῦμε τὸ πνεῦμα του καὶ στεκόμαστε μόνο στὸ νεκρό γράμμα του.
Αὐτὸ συνέβαινε καὶ μὲ τὸν ἀρχισυνάγωγο, ὁ ὁποῖος ἀγανακτοῦσε γιατὶ αἰσθανόταν ὅτι καταλύεται ὁ νόμος, ἔβλεπε τὴ θεραπεία τῆς συγκύπτουσας καὶ δὲν χαιρόταν.Δὲν εἶναι μικρὸ πρᾶγμα καὶ χρειάζεται πολὺ πίστη καὶ μεγάλη ἀντοχὴ νὰ σηκώνεις δεκαοχτώ χρόνια τὴν ἀρρώστεια καὶ τὸν πόνο σου καὶ νὰ μὴ σοῦ λείπει ἡ ἐλπίδα πὼς κοντὰ στὸ Θεό θὰ βρεῖς παρηγοριὰ καὶ ἀνάπαυση. Ὅ,τι καὶ νὰ ποῦμε ἐδῶ θὰ εἶναι λόγια χαμένα, γιατὶ στὸν καιρό μας οἱ ἄνθρωποι γίναμε τόσο ἀβάσταγοι, ποὺ δὲν μποροῦμε νὰ καταλάβωμε τὶ πάει νὰ πεῖ νὰ σηκώνεις τὸ σταυρό σου καὶ νὰ ἀκολουθεῖς τὸ Χριστό. Κι ὅσοι λέμε πὼς εἴμαστεχριστιανοὶ κάπως ἀλλιώς ἐννοοῦμε καὶ θέλουμε τὸ χριστιανισμό, πιὸ συγχρονισμένο καὶ κομμένο στὰ μέτρα τῶν κοινωνικῶν μας ἀντιλήψεων. Ὁ χριστιανισμὸς εἶναι βέβαια κοινωνικός, μὰ αὐτὸ ποὺ λέμε κοινωνία θέλει ἀνθρώπους μὲ ἐλεύθερη συνείδηση καὶ τέτοιους ἀνθρώπους μόνο ὁ σταυρωμένος Χριστός κάνει, ἀνθρώπους ποὺ σταυρώνονται μαζὶ μὲ τὸ Χριστό γιὰ νὰ ἀναστηθοῦν μαζί του.
Ἡ συγκύπτουσα ἐκείνη τὴν ἡμέρα στὴ συναγωγή θὰ πρέπει νὰ αἰσθανόταν κατάνυξη μέσα της, καθὼς ἔβλεπε καὶ ἤκουε τὸν Ἰησοῦ Χριστό νὰ διδάσκει. Θὰ πρέπει νὰ καθόταν ταπεινὴ σὲ κάποια γωνιά, βασανισμένη μέσα στὴν πολύχρονη ἀρρώστεια της, ζητώντας τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ καὶ ἕτοιμη νὰ δεχθεῖ τὴ θεία χάρη. Αὐτὴ εἶναι ἡ πιὸ ξεχωριστὴ θέση καὶ ἡ πιὸ καλὴ στάση γιὰ νὰ σὲ δεῖ ὁ Θεός. Ὅλος ὁ τόπος γύρω σου εἶναι δικό σου, γιατὶ κανένας ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους δὲν ἔχει τὴ διάθεση νὰ μοιραστεῖ τὴν ἀρρώστεια σου καὶ τὸν πόνο σου. Ὁ ἄρρωστος καὶ ὁ πονεμένος ἔχει τὴν εὐκαιρία νὰ εἶναι μόνος του μπροστὰ στὸ Θεό. Σὲ τέτοιες ὥρες καὶ νὰ θέλουν οἱ ἄνθρωποι δὲν μποροῦν νὰ σὲ πάρουν ἐπάνω τους, ἡ ἀρρώστεια καὶ ὁ πόνος μένουν δικά σου. Εἶναι οἱ ὥρες τοῦ Χριστοῦ «ὅς τὰς ἀσθενείας ἡμῶν ἔλαβεν καὶ τὰς νόσους ἐβάστασεν». Ἀμήν.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2014

Ο φθονερός και ο φιλάργυρος


Ένας βασιλιάς θέλησε να δοκιμάσει τη φύση του Φθονερού και του Φιλάργυρου, και διέταξε να φέρουν μπροστά του δυο ανθρώπους από τους οποίους ο ένας ήταν πολύ φθονερός και ο άλλος φιλάργυρος, και τους είπε. Ο πρώτος από εσάς που θα μου ζητήσει κάποιο χάρισμα , εγώ θα του το δώσω μετά χαράς. Ο άλλος όμως μετά, θα λάβει το διπλάσιο από αυτό που μου ζήτησε ο πρώτος. Και μάλωναν οι δύο τους πολλή ώρα μη θέλοντας να ζητήσει ο ένας για να μη λάβει ο άλλος το διπλάσιο.

Τότε προστάζει ο Βασιλιάς τον φθονερό , να ζητήσει πρώτος το χάρισμα, ο οποίος ζήτησε να του βγάλει το ένα μάτι , για να βγάλει του άλλου και τα δύο μάτια, προτιμώντας το δικό του κακό , για να ζημιώσει τον άλλο από τον φθόνο του, παρά να ζητήσει λάβει κανένα μεγάλο δώρο , για να μη λάβει διπλό δώρο ο άλλος. 

Αμαρτωλών Σωτηρία
Αγάπιος Μοναχός

Ιστολόγιο Τάλαντο: Τα δώρα των Μάγων

Ιστολόγιο Τάλαντο: Τα δώρα των Μάγων: Αγίου Επισκόπου Νικολάου (Βελιμίροβιτς) «ΚΑΙ πεσόντες προσεκύνησαν Αὐτῷ» (Ματθ. β´ 11). Αὐτοὶ ποὺ εἶχαν λατρεύσει τὰ ἄστρα ...

Ιστολόγιο Τάλαντο: Ο Άγιος Νικόλαος στην Α΄ Οικουμενικη Σύνοδο

Ιστολόγιο Τάλαντο: Ο Άγιος Νικόλαος στην Α΄ Οικουμενικη Σύνοδο: Στην Α΄αυτή Οικουμενική Σύνοδο, πήραν μέρος 318 Πατέρες και ο ίδιος ο Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος. Μεταξύ αυτών ήταν και ο Άγιος Σπυρίδωνα...

ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΑ



Οι εκδόσεις ΠΟΡΦΥΡΑ με ιδιαίτερη χαρά σας προσκαλούν στην παρουσίαση του φακέλου με έργα του π. Σταμάτη Σκλήρη, κείμενα του ιδίου και των Μητρ. Περγάμου Ι. Ζηζιούλα, Α. Φασιανού, Δ. Κυριαζή, Κ. Β. Σκουτέρη.
Για το έργο του ιερέα και αγιογράφου θα μιλήσουν:
η τεχνοκριτικός Ίρις Κρητικού, ο ζωγράφος Αλέκος Φασιανός,
ο ψυχίατρος-ψυχαναλυτής δρ. Δημήτρης Κυριαζής και ο π. Σταμάτης.
Τη συζήτηση συντονίζει η εκδότρια Μαρία Δ. Κοκκίνου.
Η παρουσία σας θα είναι για μας τιμή.
Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου, στις 19.00.
Polis Art Café
Πεσμαζόγλου 5, Αίθριο Στοάς Βιβλίου
porphyra books

Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2014

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΣΕ ΜΑΘΗΤΕΣ


ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ 
ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΡΙΩΝ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ 
Στα πλαίσια της παροχής ανθρωπιστικής παιδείας και της μεταλαμπάδευσης αρχών, αξιών και ιδεωδών στους νέους σε χαλεπούς καιρούς, η δημοσιογραφική ομάδα των Εκπαιδευτηρίων Μπακογιάννη, με συντονιστή και υπεύθυνο το φιλόλογο κύριο Δασταυρίδη Αναστάσιο και μέλη της τους μαθητές Αντωνίου Θεοδώρα, Ευθυμιάδη Κωνσταντίνο, Παπουτσόγλου Βασίλειο, Τσούτσα Ελένη, Χαλίτσιου Ελένη και Χαρμάνη Γεωργία συνεχίζει το έργο της. 
Στην προσπάθεια εύρεσης απαντήσεων στις θρησκευτικές τους αναζητήσεις ήρθαν σε επαφή με τον Παναγιώτατο Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, ο οποίος τιμώντας το έργο τους παραχώρησε την ακόλουθη συνέντευξη. 
- Σε ποια ηλικία πήρατε την απόφαση να αφιερώσετε τη ζωή σας στην εκκλησία και κάτω από ποιες επιρροές; 
Γεννήθηκα και µεγάλωσα, όπως ξέρετε, στην Ίµβρο, ένα νησί που το χαρακτήριζε πάντα η γνωστή νησιώτικη θεοσέβεια. Οι Ίµβριοι είναι ευσεβείς και παραδοσιακά πολύ φιλακόλουθοι άνθρωποι. Αγαπούν την Εκκλησία, τους ιερείς τους, το Μητροπολίτη τους, τα εξωκκλήσια τους, τις ιερές εικόνες, τη νηστεία, την προσευχή, τη λειτουργία, τον εσπερινό, όλες τις ιερές ακολουθίες. Αν έχετε διαβάσει Παπαδιαµάντη θα καταλάβετε. Η πνευµατική ατµόσφαιρα της Ίµβρου ήταν καθαρά Παπαδιαµαντική. Μεγαλώνοντας σε µια τέτοια ατµόσφαιρα, τόσο µέσα στο σπίτι µας, όσο και στο χωριό µας και σ” όλο το νησί, και έχοντας µπροστά στα µάτια µου διαρκώς έναν καλό ιερέα εφηµέριό µας, φυσικό ήταν να γεµίσει από νωρίς η παιδική ψυχή µου µε βιώµατα ιερά. Πήγαινα στο ιερό, βοηθούσα τον π. Αστέριο (έτσι τον έλεγαν τον παπά µας) σαν παπαδάκι, τον συνόδευα ακόµη και στα εξωκκλήσια που πήγαινε για Λειτουργία. Χαιρόµουν! Ένιωθα έντονη την παρουσία της χάριτος του Θεού! Έτσι, από µικρός είχα την επιθυµία να ιερωθώ και να διακονήσω τον Χριστό και την Εκκλησία. Δεν πέρασε από το µυαλό µου ότι θα µου ταίριαζε καλύτερα κάτι άλλο. Έτσι έλαβα πολύ νωρίς τις αποφάσεις µου, µε την ευλογία και πατρική συµπαράσταση του µακαριστού Μητροπολίτου µας Μελίτωνος, του Γέροντός µου. 
- Πόσο δύσκολη είναι η πνευµατική και θρησκευτική καθοδήγηση 300.000.000 χριστιανών έχοντας ως έδρα µία περιοχή που κυριαρχεί η µουσουλµανική θρησκεία και ποια η σχέση της ορθόδοξης εκκλησίας µε το κοσµικό κράτος της Τουρκίας; 
Ο Οικουµενικός Πατριάρχης είναι βεβαίως ο Πρώτος της Ορθοδοξίας, αλλά η ευθύνη για την πνευµατική καθοδήγηση του συνόλου των πιστών είναι κατανεµηµένη στους κατά τόπους Πατριάρχες, Αρχιεπισκόπους, Μητροπολίτες και Επισκόπους. Ο δικός του ο ρόλος είναι ρυθµιστικός και συντονιστικός, πέραν της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κωνσταντινουπόλεως, της οποίας είναι ο ίδιος Ποιµενάρχης. Από το Φανάρι πάντοτε επαγρυπνεί και επισκοπεί, παρακολουθώντας αν όλα προχωρούν κατά το θέληµα του Θεού και την εκκλησιαστική ευταξία, τόσο στο κλίµα του Πατριαρχείου, όσο και στις άλλες Αυτοκέφαλες και Αυτόνοµες Εκκλησίες. Όµως η ευθύνη του είναι θεσµική και γενικότερη. Και βεβαίως το βάρος της είναι τεράστιο. 
Όσον αφορά στις σχέσεις µας µε το κοσµικό κράτος της Τουρκίας, όπως συµβαίνει µε όλες τις Εκκλησίες που ευρίσκονται σε κοσµικά κράτη, οι ρόλοι µας είναι απολύτως διακριτοί. Δεν υπεισερχόµεθα σε ζητήµατα πολιτικά. Είµεθα καθαρά πνευµατικός οργανισµός και προσπαθούµε να κάνουµε το ιερό έργο µας εντός των ορίων µας, χωρίς να σκανδαλίζουµε κανέναν ή να δίνουμε αφορµές για προβλήματα. Ως πολίτες της Χώρας εκτελούμε επιμελώς τα καθήκοντά μας. Καταβάλλουμε φόρους, υπηρετούμε στον στρατό, διότι η θητεία είναι υποχρεωτική, ψηφίζουμε στις εκλογές, τιμούμε τις αρχές του Κράτους, πειθόμεθα στους νόμους. Όσες φορές πάλι αισθανόμεθα ότι αδικούμεθα και μάλιστα ως Ομογένεια, διεκδικούμε νομίμως τα δίκαιά μας και επιθυμούμε να μην θεωρούμεθα πολίτες υποδεέστεροι άλλων. Εν ανάγκη προσφεύγουμε και στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο δικαιωμάτων του ανθρώπου. 
- Πώς βλέπετε το μέλλον της ελληνικής μειονότητας στην Κωνσταντινούπολη και ευρύτερα στην περιοχή της Τουρκίας; 
Είναι αλήθεια ότι ζήσαμε στο παρελθόν πολύ δύσκολες καταστάσεις, εξ αιτίας των οποίων οι αριθμοί μας συρρικνώθηκαν δραματικά. Τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει η ατμόσφαιρα να αλλάζει σημαντικά, με αποτέλεσμα να υπάρχει πλέον η δυνατότητα όχι μόνο να μην φύγουν και άλλοι ομογενείς για το εξωτερικό, αλλά και πολλοί να επιστρέψουν πίσω και να ζήσουν ξανά εδώ που ευρίσκονται οι ρίζες τους. Είναι κάτι που και ως Εκκλησία το επιθυμούμε και το ενθαρρύνουμε. Εξ άλλου, πολλοί έχουν έλθει από την Ελλάδα, χωρίς να κατάγονται από την Πόλη η άλλη περιοχή της Χώρας, και δραστηριοποιούνται εδώ είτε σε επιχειρήσεις είτε, κυρίως, στην εκπαίδευση. Έχουμε λ.χ. πολλούς Έλληνες Καθηγητές σε Τουρκικά Πανεπιστήμια και στην Πόλη, και στη Σμύρνη, και στην Άγκυρα, και αλλού. Ακόμη, αρκετοί ομογενείς επιστρέφουν στην Ίμβρο, τουλάχιστον τα καλοκαίρια, ανακαινίζουν τα σπίτια τους, νιώθουν ξανά τη χαρά της παλιννοστήσεως. 
- Σας φοβίζει η εξάπλωση του τζιχάντ και δη με τη χρήση απάνθρωπων και βίαιων μεθόδων και πρακτικών; 
Ο θρησκευτικός φανατισμός είναι επικίνδυνος για όλες τις Θρησκείες, ιδιαιτέρως όταν κυκλοφορεί ένοπλος. Ναι, είναι επικίνδυνοι οι τζιχαντισταί. Θυμηθείτε όμως και τον Τριακονταετή Πόλεμο, τη Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου τα αίματα στη Βόρειο Ιρλανδία. Η ρίζα του κακού δε διαφέρει. Ο φανατισμός είναι τύφλωσις ψυχής, σωστός δαιμονισμός, σε όποια Θρησκεία κι αν αναφύεται. Προσευχόμεθα λοιπόν να επικρατήσει η λογική, η ψυχραιμία, η ανεκτικότητα και ο σεβασμός του συνανθρώπου, ανεξαρτήτως θρησκευτικών πεποιθήσεων. 
- Πως θεωρείτε ότι θα εξελιχθεί το ζήτημα της επαναλειτουργίας της ιερατικής σχολής της Χάλκης; 
Σαραντατρία χρόνια η Θεολογική μας Σχολή είναι πλέον κλειστή, παρά τη θέλησή μας και παρά τις αλλεπάλληλες εκκλήσεις μας. Και παρά τη συμπαράσταση πολλών ανά την οικουμένη ανθρώπων καλής θελήσεως, που έχουν ενώσει τη φωνή τους με τη δική μας, τίποτε μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει. Μας έχουν βεβαίως κατ' επανάληψη δώσει διαβεβαιώσεις και ελπίδες ότι συντόμως, σήμερα-αύριο, θα ανοίξει. Όμως μετά από λίγο αυτές διαψεύδονται. Πρόκειται ασφαλώς περί καταφώρου παραβιάσεως βασικού ανθρωπίνου δικαιώματός μας, του να μορφώσουμε τους λειτουργούς και τους Θεολόγους της Εκκλησίας μας στον χώρο μας. Παρά ταύτα δεν απελπιζόμεθα. Έχει ο Θεός! Όπως είδαμε και ζήσαμε πολλά θαύματα μέχρι σήμερα, ευελπιστούμε ότι θα το ζήσουμε και αυτό! 
- Ποια η γνώμη Σας για τη σημερινή κατάσταση του ιερού ναού­ συμβόλου της ορθοδοξίας, της Αγίας Σοφίας; 
Εάν δεν είναι δυνατόν να ξαναγίνει αυτό που εξ αρχής ήταν, δηλ. ναός Χριστιανικός, το οποίο και ασφαλώς θα θέλαμε, προτιμούμε να μείνει όπως είναι, δηλ. Μουσείο, ώστε να είναι προσιτό σε όλους. 
- Τι πράττει η εκκλησία σήμερα για να προσελκύσει τους νέους στους κόλπους της; 
Πολλά! Εδώ οι σχέσεις μας με τους νέους και τα παιδιά είναι πολύ θερμές. Νιώθουν ότι είναι ζωντανά μέλη του εκκλησιαστικού σώματος κι εμείς τους δείχνουμε με πολλούς τρόπους το ενδιαφέρον μας, τη στήριξή μας και την αγάπη μας. Ξέρουν όλοι ότι αν χρειασθεί μπορούν να δουν τον ίδιο τον Πατριάρχη, που είναι έτοιμος να τους ακούσει με στοργή και κατανόηση. Έχουμε κατασκηνώσεις για τα παιδιά στα Πριγκηπόννησα, πηγαίνουμε μαζί εκδρομές προσκυνηματικές, διοργανώνουμε ωραίες ευκαιριακές εκδηλώσεις, παρακολουθούμε την πρόοδό τους στο σχολείο, μεριμνούμε θυσιαστικά για τη μόρφωση και τις σπουδές τους. Δίδουμε στους νέους όλη μας την καρδιά! Το Πατριαρχείο μας εξάλλου έχει συγκαλέσει εδώ στην έδρα του κατ' επανάληψη παγκόσμια Συνέδρια Ορθοδόξου Νεολαίας με πολλή επιτυχία. Ανάλογα κάνουν και οι ανά τον κόσμο Μητροπόλεις και οι Ιεράρχες τού Θρόνου. 
- O χριστιανισμός είναι μια πανανθρώπινη θρησκεία που πρεσβεύει την αρχή της ισότητας των δύο φύλων. Συμβαδίζει η αρχή με την παράδοση του άβατου στο Άγιο Όρος; 
Συμβαδίζει! Στο Άγιον Όρος βασιλεύει η Γυναίκα! Η Παναγία! Αυτή είναι η Γερόντισσα, η Έφορος, η Ηγουμένη του Αγίου Όρους! Η παρουσία Της καλύπτει και εκπροσωπεί όλο το γυναικείο Φύλο. Άλλα πρέπει να γνωρίζετε ότι υπάρχουν αντιστοίχως και γυναικεία Μοναστήρια, όχι πολλά βεβαίως, που είναι άβατα για τους άνδρες! 
- Ποια η γνώμη Σας σχετικά με το ζήτημα του πολιτικού όρκου του εκάστοτε αιρετού άρχοντα; Λαμβανομένου υπ' όψη ότι ο όρκος απαγορεύεται από τον Κύριο στο Ευαγγέλιο, κατ' αρχήν δε μπορούμε να υποστηρίξουμε την ανάγκη χρήσεως θρησκευτικού όρκου από τους κρατικούς λειτουργούς, ούτε καν του δικονομικού από τους πιστούς στα Δικαστήρια. Όπου υφίσταται σήμερα θρησκευτικός «όρκος» η Εκκλησία απλώς τον ανέχεται κατ' άκραν οικονομίαν. Δεν είναι κατ' ευδοκίαν της, άλλα κατά άκρα συγκατάβαση. Για τον πιστό ισχύει πάντα το «Ἐγώ δέ λέγω ὑμῖν μή ὁμόσαι ὅλως» (Ματθ. 5, 34). 
- Ένα μήνυμά Σας προς τους μαθητές και προς τους εκπαιδευτικούς; 
Να αγαπάτε την Παιδεία. Όχι απλώς την εκπαίδευση. Την παιδεία και τη μόρφωση, που συνδυάζουν γνώσεις και εσωτερική καλλιέργεια! Μάθηση και ήθος! Επάρκεια προσόντων άλλα και χαρακτήρα! Ψυχή! Ξηρές γνώσεις ελάχιστα ωφελούν. Κάποτε και βλάπτουν. Καλοί κἀγαθοί, όπως έλεγαν οι αρχαίοι σοφοί μας. Θα προσθέσω: Και προ παντός Χριστιανοί! Ο Χριστός θα ευλογήσει την παιδεία σας και θα αγιάσει την πορεία της ζωής σας! Αυτός είναι το Φώς που θα σας φωτίσει μέσα στις σκοτεινές διαδρομές της δύσκολης εποχής μας και θα σας χαρίσει εσωτερική πληρότητα και ειρήνη. Θα γεμίσει τη ζωή σας με νόημα. Και μην ξεχνάτε, ο Χριστός και η Εκκλησία Του είναι ένα και αξεχώριστο! Ας είναι, λοιπόν, φιλοδοξία σας να είσθε με τον Χριστό και να ζείτε με χαρά τη ζωή της Εκκλησίας!
 

Ο άγιος Νεομάρτυς Αγγελής



Μαρτύρησε στη Χίο στις 3 Δεκεμβρίου 1813
Ο άγιος καταγόταν από το Άργος της Πελοποννήσου και ζούσε στο Κουσάντασι ( Έφεσο) της Μικράς Ασίας . Εργαζόταν ως πρακτικός γιατρός. Ήταν άνθρωπος ήσυχος, ευλαβής , φιλακόλουθος και ελεήμων.
Κάποια μέρα σε μια συναναστροφή έτυχε να βρίσκεται ένας Γάλλος άθεος ο οποίος χλεύαζε τη χριστιανική πίστη. Ο άγιος ούτε ντράπηκε ούτε φοβήθηκε αλλά αντέκρουσε τα επιχειρήματα του Φράγκου. Του πρότεινε μάλιστα να μονομαχήσουν, εκείνος πάνοπλος και ο άγιος μόνο με ένα ξύλο, πιστεύοντας πως θα τον νικήσει με τη δύναμη της πίστης. Ο Φράγκος δέχτηκε, έκαναν μάλιστα και έγγραφη συμφωνία στην πρεσβεία. Ο άγιος έτρεξε στον πνευματικό του, εξομολογήθηκε και του ζήτησε την ευχή του. Ο πνευματικός πάσχισε να τον αποτρέψει αλλά ο άγιος επέμενε και ο ιερέας τελικά τον ευχήθηκε.
Ο Αγγελής πέρασε άγρυπνος όλη τη νύχτα με θερμή προσευχή ζητώντας από τον Κύριο να τον ενδυναμώσει εναντίον του βλάσφημου Φραντσέζου. Έτσι προετοιμάστηκε πνευματικά για τη μονομαχία όμως ο Θεός δεν επέτρεψε να γίνει τελικά ανθρωποκτονία.
Αφού κοινώνησε ο Αγγελής των αχράντων Μυστηρίων εμφανίστηκε μπροστά στον αλλόφυλο .Τότε τρόμος απερίγραπτος και δειλία θανάτου κυρίευσε τον Φράγκο ,με αποτέλεσμα , μπροστά σε όλους, να εγκαταλείψει καταντροπιασμένος τη μονομαχία . Έτσι νικητής ανακηρύχθηκε ο άγιος.
Μετά το γεγονός αυτό ο μάρτυς κλείστηκε στον εαυτό του . Έμενε συνεχώς στο σπίτι του. Μόνο δύο φίλοι του τον επισκέπτονταν, του έφερναν τροφή και προσπαθούσαν με διάφορους τρόπους να του διώξουν τη μελαγχολία και την υποχονδρία, όπως νόμιζαν. Αυτός όμως τους έλεγε :
Μην κοπιάζετε μάταια, αποφάσισα να μαρτυρήσω για τον Χριστό. Νυχθημερόν φανταζόταν τα στίγματα του Χριστού στο σώμα του ,πέφτοντας στην πλάνη της υπερηφάνειας, ότι τάχα νίκησε τον αντίπαλο λόγω της μεγάλης πίστης του. Βρίσκοντας τότε ευκαιρία ο ανθρωποκτόνος διάβολος του υπέβαλε την ιδέα να τουρκέψει για να μαρτυρήσει στη συνέχεια.
Έτσι το Σάββατο του Αγίου Λαζάρου πήγε και ζητούσε να γίνει μουσουλμάνος. Οι Τούρκοι αρχικά τον έδιωχναν με βρισιές, ύστερα όμως, μπροστά στην επιμονή του, τον δέχθηκαν. Αμέσως μετά την εξώμοσή του άρχισε να κάνει διάφορες παράλογες πράξεις ,ώστε να τον οδηγήσουν στο δικαστήριο να ομολογήσει τον Χριστό και να μαρτυρήσει αλλά αυτό δεν έγινε και τελικά τον έδιωξαν ως τρελό και τον έστειλαν στη Χίο.
Στη Χίο συνέχισε την παράξενη συμπεριφορά. Όπου έβρισκε εκκλησία έμπαινε μέσα και με δάκρυα κατέβρεχε το δάπεδο, έκανε μετάνοιες, χτυπούσε αλύπητα το κεφάλι του στις πλάκες, τόσο που ο χτύπος ακουγόταν μακριά και ύστερα ασπαζόταν με πολλή ευλάβεια τις εικόνες. Συμμετείχε στις ακολουθίες , μάλιστα έλεγε τόσο κατανυκτικές προσευχές στον Χριστό, την Παναγία και τους αγίους ,που όλοι θαύμαζαν πώς είχε προσαρμόσει τόσο ωραία και είχε αποστηθίσει όλες εκείνες τις ευχές , οι οποίες προκαλούσαν σε όλους δάκρυα και συμπάθεια προς τον μάρτυρα. Άλλοτε πάλι μοίραζε λειτουργιές στους ιερείς, ελεημοσύνες στους φτωχούς, για να παρακαλούν τον Θεό γι’ αυτόν. Στους Χριστιανούς δε έλεγε να προσεύχονται στον Θεό για να τελειώσει τον αγώνα του. Αν τον επαινούσαν για την επιθυμία του αυτή, αγρίευε , τους έβριζε και τους φοβέριζε. Έκανε κι άλλες προκλητικές πράξεις προς τους Τούρκους, για να τους ερεθίσει ,ώστε να επιτύχει τον σκοπό του.
Μια φορά, ενώ ήταν ραμαζάνι, κάθισε κάτω από ένα τούρκικο σπίτι , έπινε νερό και κάπνιζε, με αποτέλεσμα να κατέβει κάτω ο νοικοκύρης και να τον δείρει. Άλλοτε πάλι στο ραμαζάνι πήγε και κάθισε μπροστά στην πόρτα του δικαστηρίου, άπλωσε το μαντήλι του και έτρωγε και έπινε κρασί. Κανένας όμως δεν ασχολήθηκε μαζί του.
Συχνά πήγαινε στον τάφο του Αγίου Μακαρίου Νοταρά, αλείπτη πολλών νεομαρτύρων και προσευχόταν με δάκρυα αγκαλιάζοντας το μνημείο ώστε δια πρεσβειών του αγίου να αξιωθεί του μαρτυρίου.
Άλλοτε πήγαινε σ’ ένα εξωκλήσι , όπου συναντιόταν με ένα πνευματικό. Προσευχόταν με πολλή κατάνυξη και συντριβή μένοντας για πολλή ώρα εκστατικός σαν να αρπαζόταν ο νους του σε θεία θεωρία. Όμως δεν αποκάλυπτε τις πνευματικές του εμπειρίες αλλά προσποιόταν τον σαλό.
Και αφού πλέον συνειδητοποίησε ότι ξεγελάστηκε από τον δόλιο δαίμονα και αναγνώρισε την ανθρώπινη αδυναμία και μετανόησε πικρά , κρεμώντας όλη του την ελπίδα από τον Θεό, μόνο τότε ο Θεός τον αξίωσε γι’ αυτό που ποθούσε.
Μετά από παραμονή έξι μηνών στη Χίο , έντονη πνευματική προετοιμασία και συντριβή καρδιάς εισήλθε στο στάδιο του μαρτυρίου.
Μια μέρα ξύρισε τα γένια του και πήγε στο τελωνείο. Μόλις τον είδαν οι Τούρκοι απορημένοι τον ρώτησαν : γιατί ξύρισες τα γένια σου ;
Και εκείνος χαμογελώντας τους απάντησε :
Όσο ήμουνα Τούρκος τα είχα, επειδή οι Τούρκοι τα έχουν περί πολλού, τώρα όμως που είμαι Χριστιανός, όπως ήμουνα πριν, τα έκοψα ως περιττά και άχρηστα, επειδή εδώ οι Χριστιανοί συνηθίζουν να ξυρίζονται.
Όταν τ’ άκουσαν αυτά προσπάθησαν να τον συνετίσουν , βλέποντας όμως ότι δεν γίνεται τίποτα τον έκλεισαν σιδηροδέσμιο στο κάστρο. Όλη τη νύχτα τον βασάνιζαν. Την άλλη μέρα τον οδήγησαν στον διοικητή του νησιού, όπου είχαν συγκεντρωθεί και οι αγάδες. Προσπάθησαν με θέλγητρα και φόβητρα να τον μεταπείσουν. Θέλησαν να τον ανεβάσουν βιαίως στο τζαμί σέρνοντάς τον και χτυπώντας τον άσπλαχνα όμως ο μάρτυρας τους φώναζε :
Θανατώστε με αυτήν την ώρα, δεν ανεβαίνω στο τζαμί γιατί είμαι Χριστιανός.
Επειδή ο άγιος μάρτυρας έμενε σταθερός στον Χριστό, τον έκλεισαν και πάλι στη σκοτεινή φυλακή με τα πόδια στο τουμπρούκι. Την άλλη μέρα, μη μπορώντας τελικά να του αλλάξουν τη γνώμη, τον οδήγησαν στη θέση Βουνάκι όπου και τον αποκεφάλισαν .
Το μαρτυρικό λείψανο έμεινε τρία μερόνυχτα στον τόπο της εκτέλεσης. Όλοι οι Χριστιανοί προσπαθούσαν να πάρουν κάτι από τα ενδύματα του μάρτυρα ή από το αίμα του, δίνοντας χρήματα στους φρουρούς. Ένας Χριστιανός πρότεινε χιλιάδες γρόσια να πάρει το άγιο λείψανο για ταφή αλλά δεν δέχτηκαν οι Τούρκοι. Επειδή κάποιος ιερέας άρπαξε την τιμία κάρα του αγίου και την καταφιλούσε μπροστά στους Τούρκους, σκλήρυναν τη στάση τους και σήκωσαν το άγιο λείψανο μαζί με την κεφαλή και το χώμα που είχε βραχεί από το αίμα και τα πόντισαν στο πέλαγος σε 25 οργυιές βάθος.
Τη νύχτα προσπάθησαν οι Χριστιανοί να το βγάλουν αλλά δεν τα κατάφεραν.

 http://www.diakonima.gr/2012/12/03/%CE%BF-%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%BD%CE%B5%CE%BF%CE%BC%CE%AC%CF%81%CF%84%CF%85%CF%82-%CE%B1%CE%B3%CE%B3%CE%B5%CE%BB%CE%AE%CF%82/

Κυριακή-Αποστόλου Ανδρέου 30-11-2014


κήρυγμα π.Σεβαστιανού Τοπάλη

Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2014

" Μία άλλη Βηθλεέμ -Ευλαβική προσέγγιση στην Ακολουθία της Προσκομιδής ".


Την Κυριακή 7 Δεκεμβρίου στην Ιερά Μονή Παναγίας Χρυσοπηγής στο Πολυδένδρι Αττικής στις 10.15π.μ. μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας θα ακολουθήσει παρουσίαση και ομιλία με θέμα:
 " Μία άλλη Βηθλεέμ -Ευλαβική προσέγγιση στην Ακολουθία της Προσκομιδής ".

Εκδήλωση για παιδιά και εφήβους από το πολιτιστικό κέντρο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών

Πορεία στα Χριστούγεννα μ’ εφήβους και παιδιά

Το Πολιτιστικό Κέντρο της Ι. Αρχιεπισκοπής Αθηνών ανοίγει τον δρόµο προς τα Χριστούγεννα και καλεί όλα τα παιδιά και τους εφήβους στίς 5, 6, καί 7 Δεκεµβρίου σε ένα τριήµερο εορταστικών εκδηλώσεων, γεµάτο πολιτισµό, µουσική, δηµιουργική απασχόληση, παρουσιάσεις βιβλίων, εικαστικά δρώµενα, προβολές ταινιών και συζητήσεις.

Θα έχουµε την ευκαιρία να γνωριστούµε µε τους αγαπηµένους µας συγγραφείς, να συµµετάσχουµε σε καλλιτεχνικά δρώµενα, να ψυχαγωγηθούµε και κυρίως να συναντηθούµε µικροί και µεγάλοι µε κέντρο την φάτνη του Χριστού µας.
Όλες οι εκδηλώσεις είναι δωρεάν και θα πραγµατοποιηθούν στο κτίριο του Πολιτιστικού Κέντρου της Ι.Αρχιεπισκοπής Αθηνών, οδός: Μεγάλου Βασιλείου 15, στο Ρουφ (Στάση Μετρό: Κεραµεικός).

για να δείτε το πρόγραμμα της εκδήλωσης πατήστε εδώ.
Ο Διευθυντής του Πολιτιστικού Κέντρου
πρωτ. Βασίλειος Χριστοδούλου
Πληροφορίες: 210- 33 52 311 και 210- 34 73 887








Φιλικά,

Πέτρος Ρέππας
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΣΤΑΜΟΥΛΗ Α.Ε.
Αβέρωφ 2, 104 33, Αθήνα
Τ.  +302105238305, εσωτ.514

Eπισκεφτείτε το νέο μας web-site: www.stamoulis.gr
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...