Παρασκευή 15 Ιουλίου 2016

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ – 17 ΙΟΥΛΙΟΥ 2016

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ
ΤΗΣ Δ΄ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ                                                                                                                          (Μτθ. 5, 14-19)

Ἡ Ἐκκλησία μας, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, εἶναι Ἐκκλησία Πατέρων. Ἀκολουθεῖ πιστὰ τὴ διδασκαλία καὶ τὸ παράδειγμα τῆς ζωῆς τῶν Ἁγίων Πατέρων. Πατέρες εἶναι οἱ κληρικοὶ καὶ οἱ μοναχοί, ποὺ ξεχωρίζουν γιὰ τὴν ὀρθόδοξη διδασκαλία καὶ γιὰ τὴν ἁγιότητα τοῦ βίου τους. Σὲ κάθε ἐποχὴ ἡ παρουσία τοὺς διασφαλίζει τὴν πορεία τοῦ ὀρθόδοξου τρόπου ζωῆς ἀπὸ γενεὰ σὲ γενεά. Αὐτοὶ διδάσκουν στὸ λαὸ τὴν ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας, τὴν ἑρμηνεύουν καὶ τὴ διατυπώνουν, ὅταν παραστεῖ ἀνάγκη, στὶς Συνόδους. Τοὺς Πατέρες, λοιπόν, τῆς Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ποὺ ἔγινε στὴ Χαλκηδόνα, κοντὰ στὴν Κωνσταντινούπολη, τὸ 451 μ. Χ. γιορτάζει καὶ τιμᾶ σήμερα ἡ Ἐκκλησία.
Ὑπῆρξαν τότε κάποιοι χριστιανοὶ – κληρικοί, οἱ ὁποῖοι διαστρέβλωσαν τὴν ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας γιὰ τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Ὑποστήριζαν ὅτι ὁ Χριστὸς ἔχει μόνο μία φύση, τὴ θεία, ἡ ὁποία ἀπορρόφησε τὴν ἀνθρώπινη. Οἱ 630 Ἅγιοι Πατέρες τῆς Συνόδου, ἀπὸ τὴ μία, καταδίκασαν τὴν παραποίηση τῆς ἀλήθειας καὶ τοὺς ἐκφραστὲς τοῦ Μονοφυσιτισμοῦ, ὅπως ὀνομάστηκε ἡ αἵρεση αὐτή, καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη, διατύπωσαν τὴν ὀρθόδοξη διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας γιὰ τὸν Ἰησοῦ Χριστό. «Τέλειον αὐτὸν ἐν θεότητι καὶ τέλειον ἐν ἀνθρωπότητι. Ὁμοούσιον τῷ Πατρὶ κατὰ τὴν θεότητα καὶ ὁμοούσιον ἡμῖν κατὰ τὴν ἀνθρωπότητα, κατὰ πάντα ὅμοιον ἡμῖν, χωρὶς ἁμαρτίας». Τέλειος Θεὸς καὶ τέλειος ἄνθρωπος εἶναι ὁ Χριστὸς κατὰ τοὺς θεοφόρους Πατέρες. Ἡ θεία καὶ ἡ ἀνθρώπινη φύση ἑνωμένες «ἀχώριστα, ἀσύγχυτα, ἀδιαίρετα» σὲ ἕνα πρόσωπο, τὸν θεάνθρωπο Ἰησοῦ Χριστό.
Τὸ περιεχόμενο τώρα τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς συνδέεται ἄμεσα μὲ τὸ ἔργο καὶ τὰ πρόσωπα τῶν Ἁγίων Πατέρων. Εἶπε ὁ Κύριος στοὺς μαθητές του, ὅπως ἀκούσαμε στὸ εὐαγγέλιο: «Ἐσεῖς εἶστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου. Δὲ μπορεῖ νὰ κρυφτεῖ μία πόλη ποὺ εἶναι πάνω στὸ βουνό. Οὔτε ἀνάβουν τὸ λυχνάρι καὶ τὸ βάζουν κάτω ἀπὸ τὸ μόδιο, ἀλλὰ τὸ βάζουν στὸ λυχνοστάτη καὶ φέγγει σ’ ὅλο τὸ σπίτι. Ἔτσι νὰ λάμψει καὶ τὸ δικό σας φῶς μπροστὰ στὰ μάτια τῶν ἀνθρώπων, γιὰ νὰ δοῦν τὰ καλά σας ἔργα καὶ νὰ δοξάσουν τὸν Πατέρα σας ποὺ εἶναι στοὺς οὐρανούς».
Τονίζει ἐδῶ ὁ Χριστὸς στοὺς μαθητές Του, καὶ κατ’ ἐπέκταση στοὺς χριστιανοὺς ὅλων τῶν ἐποχῶν, ὅτι αὐτοὶ εἶναι «τὸ φῶς τοῦ κόσμου», μία πόλη «ἐπάνω ὅρους κειμένη» καὶ τὸ λυχνάρι ποὺ λάμπει «πάσι τῇ οἰκίᾳ». Νὰ ποιὰ εἶναι ἡ θέση τῶν χριστιανῶν στὸν κόσμο. Νὰ φαίνονται καὶ νὰ φωτίζουν. Πῶς θὰ φωτίσουν ὅμως, ἂν δὲν ἀποκτήσουν τὸ φῶς; Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος συστήνει «φωτισθῆναι δεῖ πρῶτον καὶ εἴτα φωτίσαι». Καὶ φωτίζεται κανεὶς ὅταν συνδέεται μὲ τὴν αἰώνια πηγὴ τοῦ φωτὸς ποὺ εἶναι ὁ Χριστός. «Ἐγὼ εἰμὶ τὸ φῶς τοῦ κόσμου», εἶπε. Μέσα στὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ ἀναγεννᾶται, ἀνακαινίζεται, φωτίζεται ὁ χριστιανὸς καθὼς συμμετέχει στὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἀγωνίζεται κατὰ τοῦ παλαιοῦ ἑαυτοῦ του. Γίνεται τότε πόλος ἕλξης γιὰ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ τὸν περιβάλλουν, ποὺ σπεύδουν κοντά του καὶ καθοδηγοῦνται πρὸς τὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ. Ἔτσι οἱ χριστιανοὶ, μὲ τὸ φωτεινό τους  παράδειγμα, μὲ τὴ συμπεριφορά τους καὶ κυρίως μὲ τὴν ἀγάπη λάμπουν μπροστὰ στοὺς ἀνθρώπους καὶ οἱ ἄνθρωποι  ποὺ βλέπουν τὰ καλά τους ἔργα δοξάζουν τὸν Οὐράνιο Πατέρα: «Οὕτω λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσιν τὸν Πατέρα ὑμῶν, τὸν ἐν τοῖς Οὐρανοῖς».
Στὴ συνέχεια ὁ Χριστὸς λέγει: «ὃς δ’ ἂν ποιήση καὶ διδάξη», αὐτὸς θὰ γίνει μεγάλος στὴ Βασιλεία του. Ἡ διδασκαλία γιὰ τὴν πίστη δὲ μπορεῖ νὰ μὴ συμβαδίζει μὲ τὰ ἔργα τῆς πίστεως. Χωρὶς αὐτὰ ἡ πίστη εἶναι νεκρή, γράφει ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης. Τὰ «καλὰ ἔργα», βέβαια, δὲν εἶναι κατορθώματα γιὰ ἐπίδειξη καὶ ὑπερηφάνεια καὶ σὲ καμία περίπτωση δὲν πρέπει νὰ πιστέψουμε ὅτι μᾶς σώζουν τὰ καλά μας ἔργα. Ἐκεῖνος ποὺ μᾶς σώζει εἶναι ὁ Χριστὸς μὲ τὴ σταυρική Του θυσία καὶ τὴν Ἀνάστασή Του. Τὰ καλὰ ἔργα  εἶναι τὸ ἀποτέλεσμα καὶ ὁ καρπὸς τῆς ἀναγέννησης καὶ τῆς λύτρωσης τοῦ ἀνθρώπου, καθὼς καὶ ἡ ἔκφραση τῆς εὐγνωμοσύνης μας πρὸς τὸ Θεό.
Οἱ ἀναγεννημένοι λοιπὸν χριστιανοί, ποὺ ἔχουν τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ γίνονται, κατὰ τὴ ρήση τοῦ Χριστοῦ, «πόλις ἐπάνω ὅρους κειμένη», ποὺ φαίνονται ἀπὸ παντοῦ, ἀλλὰ καὶ λυχνάρι ποὺ καίει πάνω στὸ λυχνοστάτη καὶ διαλύουν τὸ σκοτάδι. Γίνονται φάρος καὶ φωτίζουν τὸ δρόμο τῆς σωτηρίας. Φάρος ὅμως, ἀλλὰ καὶ «ἀστέρες πολύφωτοί του νοητοῦ στερεώματος» εἶναι ὅλοι οἱ Ἅγιοι Πατέρες. Φαίνονται ἀπὸ ὅλους καὶ φωτίζουν, καθὼς καὶ προστατεύουν τὰ λογικὰ πρόβατα τῆς ποίμνης τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ τὶς διάφορες αἱρέσεις, ποὺ σὲ κάθε ἐποχὴ συνταράσσουν τὸ Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας. Διαλύουν ἔτσι τὸ σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας καὶ ἀποτελοῦν καὶ εἶναι τὸ καύχημα τῆς Ἐκκλησίας.
Ἐμεῖς, ἀγαπητοὶ χριστιανοί, «ἑπόμενοι τοῖς ἁγίοις πατράσι….», μιμούμενοι δηλαδὴ τοὺς Ἁγίους Πατέρες, ἂς ζοῦμε ὡς τέκνα φωτός, ἔτσι ὥστε νὰ μὴ βλασφημεῖται ὁ Θεὸς «δι’ ἡμᾶς», ἀλλὰ νὰ δοξάζεται τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, Ἀμήν.
Π.Κ.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...